رفتارهای خود مراقبتی و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به نارسایی قلبی

مقدمه: نارسایی قلبی، به عنوان یکی از شایعترین بیماری‌های مزمن در سراسر دنیا محسوب می‌شود که هزینه‌های زیادی را نیز بر سیستم‌های بهداشتی تحمیل می‌نماید. برای کنترل نارسایی قلبی، راهکارهای متعددی وجود دارد که خود مراقبتی یکی از این روش‌هاست.هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین ایفای خود مراقبتی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و بررسی ارتباط آن با متغیرهای زمینه‌ای صورت گرفت.روش‌ کار: این پژوهش، مطالعه‌ای توصیفی– مقطعی است و در آن رفتارهای خود مراقبتی و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک در 33 بیمار مراجعه کننده به مرکز آموزش درمانی قلب شهر رشت در سال 1389-1388 مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه اروپایی رفتار مراقبت از خود بیماران نارسایی قلب(ehfscb) است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس یکطرفه، کروسکال والیس و تی مستقل در نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 9/19 ± 9/69 بود که 6/60 درصد آن‌ها زن، 6/57 درصد متاهل، 6/57 بی‌سواد، 7/66 درصد دارای وضعیت اقتصادی ضعیف و 9/90 درصد به بیماری‌های مزمن دیگر نیز مبتلا بودند که از این تعداد فشار خون بالا(25%) و دیابت(7/18%) بالاترین میزان را به خود اختصاص داده بودند. همچنین میانگین مدت ابتلا به بیماری6/1± 5/2 ماه بود. میانگین نمره مراقبت از خود4/5 ± 9/37 بود و فقط 1/6 درصد واحدها رفتارهای خود مراقبتی خوب داشتند. بهترین رفتارهای خود مراقبتی مربوط به مصرف داروها طبق توصیه پزشک، رعایت رژیم غذایی کم‌نمک و اختصاص زمان کافی برای استراحت بود و کمترین میزان انجام رفتارهای خود مراقبتی نیز مربوط به توزین روزانه، ورزش منظم و تزریق واکسن انفلوانزا بود. بین متغیرهای دموگرافیک و رفتارهای خود مراقبتی، هیچ ارتباط آماری معناداری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه درصد کمی از بیماران رفتارهای خود مراقبتی خوب داشتند توصیه می‌شود عوامل موثر بر این امر مورد بررسی بیشتری قرار گرفته و جهت مقابله با این عوامل اقدامات لازم صورت گیرد.