کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی درمبتلایان به نارسایی احتقانی قلب و جمعیت سالم

مقدمه: نارسایی احتقانی قلب یکی از مهمترین بیماریهای مزمن در سراسر جهان می باشد که بیماران مبتلا به آن با عوامل تنش زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان می شود. یکی از عواملی که می تواند به کاهش مشکلات بیماران مزمن و بهبود کیفیت زندگی آنان کمک نماید، حمایت اجتماعی از سوی منابع مختلف می باشد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب و مقایسه آن با کیفیت زندگی در جمعیت سالم و نیز بررسی حمایت اجتماعی و رابطه آن با کیفیت زندگی بیماران انجام گرفته است.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه همبستگی است، روش نمونه گیری بصورت نمونه گیری آسان بوده، بدین منظور 125 بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلب واجد شرایط مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر مراغه و 125 نفر جمعیت سالم بطور همزمان طی 10 ماه انتخاب و داده ها با پرسشنامه تلفیقی و تعدیل شده مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی و با روش مصاحبه جمع آوری گردید. داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار spss(ver.15) تجزیه و تحلیل شد؛ برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی(میانگین، میانه، فراوانی، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون تی مستقل، آزمون کای دو، تست دقیق فیشر، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد کیفیت زندگی در6/49% از مبتلایان نارسایی احتقانی قلب نامطلوب می باشد و تفاوت معنی داری با کیفیت زندگی جمعیت سالم دارد(0001/0 > p). در زیر شاخه های کیفیت زندگی، بعد اجتماعی در 2/83% بیماران مطلوب بود و تفاوت معنی داری با بعد اجتماعی کیفیت زندگی در جمعیت سالم نداشت، در حالیکه ابعاد روانی (2/63%) و جسمی (2/63%) در بیشتر بیماران نامطلوب و در جمعیت سالم مطلوب بودند. حمایت اجتماعی در 2/51% بیماران مطلوب بود و بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت (2/0=r و 03/0 > p). نتیجه گیری: با توجه به رابطه ی مثبت بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی پیشنهاد می شود برنامه ریزان مراقبتی و مسیولین ترتیبی اتخاذ نمایند تا علاوه بر تقویت حمایت ابزاری، حمایت عاطفی و اطلاعاتی نیز در این گروه تقویت و بدین طریق موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران گردد.