اپیدمیولوژی ترومای ناشی از حوادث رانندگی مرکز تحقیقات تروما مرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت

مقدمه: در مورد حوادث جاده ای، ایران با آمار30 در صد هزار مورد مرگ و احراز بالاترین مقام جز کشورهای صدرنشین دنیاست. مصدومین حوادث رانندگی بدلیل ابتلا به مشکلات جسمی و اختلال در کارکرد، مدتها بعد از تصادف قادر به بازگشت به وضعیت طبیعی و انجام فعالیتهای اجتماعی نیستند. بنابراین لازم است که مشخصات فردی و روانی- اجتماعی این مددجویان را بررسی و عوامل خطرساز را مشخص نمود.هدف: هدف از این مطالعه تعیین مشخصات فردی، روانی و اجتماعی مصدومین حوادث رانندگی می باشد. روش کار: این پژوهش یک بررسی توصیفی است. شرکت کنندگان در این پژوهش از بخشهای ارتوپدی و ترومای مرکز آموزشی درمانی پورسینا در شهر رشت انتخاب شدند. داده های این پژوهش با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردی و روانی- اجتماعی به صورت مصاحبه ساختار یافته و پیگیری تلفنی 6 هفته بعد برای سیوالات مربوط به باز گشت به کار و مدرسه جمع آوری گردید.نتایج : در مجموع 88 مصدوم واجد شرایط مورد مطالعه قرار گرفتند بیشتر مصدومین، رانندگان مرد و موتورسیکلت سوار بوده اند و اکثر تصادفات در روز رخ داده بود. اکثریت در گروه سنی زیر 30 سال قرار داشته، متاهل و شاغل بودند و با خانواده خود زندگی می کردند. اکثریت قابل توجهی(94%)از واحدها اطمینانی به جبران خسارات مالی ناشی از تصادف نداشتند. اکثریت سابقه تصادف، بستری قبلی در بیمارستان وشاهد صحنه مرگ و زجر دیگران بودن را ذکر نکردند. در 7/69 درصد از واحدهای مورد پژوهش بازگشت به کار و یا مدرسه تا 6 هفته پس از حادثه هنوز محقق نگردیده بود. میانگین و انحراف معیار طول مدت بازگشت به کار و مدرسه در افرادی که بازگشت داشتند4/3 ± 04/20 روز بود.بحث و نتیجه گیری: طبق شواهد بدست آمده در این مطالعه درصد قابل توجهی از بیماران مصدوم را مردان جوان، کم تجربه، موتورسیکلت ران، سرپرست خانوار و نگران از جبران خسارات مالی تصادف تشکیل می دادند و تقریباً دو سوم مددجویان در پیگیری، شش هفته بعد هنوز به سر کار باز نگشته بودند. لازم است که با توجه به نتایج پژوهش به عوامل خطرساز شایع توجه گردیده و مداخلات پیشگیری لازم بعمل آید.