تبیین دیدگاههای انتقادی امام خمینی در استفاده از روش فلسفی در علم اصول

رشد هر دانش از جمله علم اصول که از مهم‌ترین ابزارهای استنباط محسوب می‌شود، علاوه بر نوآوری نیازمند نقد و اصلاح مداوم آن دانش است و نوآوری و نقد علم نیز تنها با حرکت بر اساس مبانی روش‌شناختی آن علم میسر است. یکی از معضلات علم اصول در دو قرن اخیر، خلط روش تحقیق در فلسفه به‌عنوان یک علم حقیقی با روش تحقیق در علم اصول به‌عنوان علمی اعتباری است. حضرت امام خمینی از اصولیانی است که با تمام توان به نقد روش‌شناختی این آمیخت نادرست پرداخته است. پژوهۀ فرارو در همۀ آثار اصولی ایشان (شامل چهارده جلد آثار دست‌نگاشت و تقریرات شاگردان) استقرا کرده و انتقادات ایشان را در این زمینه گردآوری و در تحلیلی آماری مشخص کرده نقد حضرت امام در این مسئله متوجه مرحوم آخوند خراسانی است. همچنین در این تحقیق، مبانی نظری الگوی روش‌شناختی یادشده تبیین و به برخی اشکالات وارد بر ایشان در این موضوع نیز پاسخ داده شده است.

Explanation of Imam Khomeini‘s Critical viewpoints as to applying the Philosophical Method to `Elme Osul

Development of all the sciences including elme usul (principles of Islamic jurisprudence) which is the most important means of an inference, in addition to innovation, is required to a continuing reform, and innovation and criticism is also available with an act according to a methodological foundations of any sciences. Following two last centuries, One of the problems of this science is that its research method is mixed with the philosophical method while the latter is a real science but osul is a contractual one. Imam Khomeini is one of the jurists that has tried his best to criticize strongly this incorrect mixed method. This study has searched all of his Osuli works (consisting of 14 books and two sets of his students` reports) and collected his criticism in this respect and specified with a statistic analysis. His most criticisms are concerned in the late Akhond Khorasani. In this study, the theoretical basis of mentioned methodological model is verified and his some difficulties are answered in this matter.