تحریم و تسری قاعدۀ «تلف مبیع قبل از قبض» با رویکرد خرید در فضای متاورس

«متاورس» یا فرا‌جهان، مفهومی گسترده از نسل بعدی اینترنت با محیطی سه‌بعدی و غیرمتمرکز است که افراد می‌توانند در کنار دارایی‌های دیجیتال به‌وسیله توکن‌های غیرمثلی، با مالکیت کامل، بازی کنند، خرید و فروش انجام دهند و فارغ از هرگونه کسب جواز، به‌صورت برون‌منطقه‌ای به خدمات و محصولات دسترسی داشته باشند. با این فرض و با توجه به شرایط سیاسی- اقتصادی و تحریمی که موجب انسداد و ممنوعیت انتقال هرگونه سرمایه به کشور می‌شود و از طرفی با توجه به تملیکی‌بودن عقد بیع که اثر آن، یعنی انتقال مالکیت، هم‌زمان و با انعقاد عقد حاصل می‌گردد، پرسش‌هایی را به ذهن متبادر می‌سازد که اولاً تحریم‌ در این فضا می‌تواند به‌مثابه تلف در «قاعدۀ تلف» قلمداد گردد؟ ثانیاً دیگر شرایط تحقق بیع از جمله عینیت مبیع و مصداق عملی قبض در این فضا چگونه توجیه‌پذیر است؟ نوشتار توصیفی- تحلیلی پیشرو با ارائه و تحلیل قاعدۀ تلف، تحریم‌ها را مصداق واژۀ تلف در قاعدۀ مذکور می‌داند، به‌گونه‌ای که تالف قهری و عامل اضرار را معطوف به شخص خاصی نمی‌توان دانست تا در‌نتیجه او را به تادیه اجبار کرد و در‌نتیجه بیع منفسخ و خسارت متوجه‌‌ بایع خواهد بود؛ همچنین مطابق مفاد قاعدۀ‌‌ تلف، تمامی شرایط یک بیع صحیح در بستر متاورس، موجود است و می‌توان قاعدۀ تلف را به فضای متاورس تسری داد.

forbidding and expanding the principle of loss of goods before delivery with the approach of buying in the metaverse space

metaverse, or the metaverse, is a broad concept of the next generation internet with a three-dimensional and decentralized environment where individuals can engage in buying and selling digital assets through non-fungible tokens (nfts) with full ownership, access services and products regardless of any licensing requirements. given the political, economic, and sanction-related conditions that obstruct and prohibit the transfer of any capital to the country, and considering the inherent nature of a sales contract where the transfer of ownership occurs simultaneously with the contract’s conclusion, it raises questions. firstly, can sanctions in this context be considered as destruction under the destruction principle? secondly, how can the conditions for the realization of a sale, including the tangibility of the sold item and the practical manifestation of receipt, be justified in this context? this pioneering descriptive-analytical paper interprets and considers sanctions as an embodiment of the term destruction in the mentioned principle. it argues that coercive reconciliation and the causative agent of harm cannot be attributed to a specific person, thereby precluding the enforcement of compensatory measures and resulting in a nullified sale and damages incurred by the seller. furthermore, in accordance with the content of the destruction principle, all the conditions for a valid sale exist within the metaverse, thus allowing for the extension of the destruction principle to the metaverse space.