آثار حقوقی تحریم‌های بین‌المللی هوشمند در چارچوب قطعنامه‌های شورای امنیت با تاکید بر تدارکات در صنعت نفت ایران

با ارجاع پرونده هسته‌ای ایران از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل متحد و با همسویی شورای اتحادیه اروپا، تحریم‌های بین‌المللی هوشمند، اجرایی شد و صنعت نفت، به‌ویژه تدارکات آن را هدف قرار داد. با عنایت به عدم بررسی آثار حقوقی تحریم‌ها بر تدارکات، تحقیق حاضر، «آثار حقوقی تحریم‌های بین‌المللی هوشمند در چارچوب قطعنامه‌های شورای امنیت را با تاکید بر تدارکات در صنعت نفت ایران از ژانویه 2006 تا ژوئن 2014» تشریح و تحلیل می‌کند. به‌طور‌ کلی، مجموعه تحریم‌های اعمال‌شده، محدودیت‌های شدید مالی و عدم امکان بهره‌گیری از خدمات موسسات مالی و اعتباری را در خصوص انعقاد و اجرای قراردادهای نفتی ایجاد کرده است. درنتیجه، محدودیت‌های اعمال‌شده به‌طور بالقوه، وضعیت قراردادهای تدارکات را با نظریه‌های هاردشیپ و فورس‌ماژور مواجه ساخته است.

Legal Effects of the International Targeted Sanctions in the Framework of the Security Council Resolutions on Iranian Oil Industry with Emphasis on Procurement

Implementing international smart sanctions against Iran started after referring Iranian nuclear program to the Security Council by international Atomic Energy Agency (IAEA) and subsequent corroboration of European Union Council, upon which procurement of petroleum industry was sanctioned. Since legal analysis of sanctions on procurement is lacking, this article describes and analyzes the legal effects of the international targeted sanctions in the framework of Security Council resolutions on Iranian oil industry with emphasis on procurement during January 2006 throughout June 2014. Overall, comprehensive sanctions meaningfully restricted access to financial institutions and credit bureaus for signing and implementing oil contracts. In addition, implemented restrictions have potentially exposed procurement contracts with the principles of hardship and force majeure.