جایگاه قراردادهای بیع متقابل در پروژه‌های بالادستی نفت و گاز ایران و مقایسه آن با قراردادهای مشارکت در تولید

از اوایل دهه هفتاد شمسی یکی از شیوه‌ها و سازوکار‌های حقوقی و قراردادی رایج جهت تامین مالی و جذب سرمایه‌گذاری به ویژه سرمایه‌گذاری خارجی، استفاده از قراردادهای بیع متقابل در بخش بالادستی صنعت نفت و گاز بوده است. علت این امر علاوه بر امکان جلب و جذب سرمایه‌گذاری، وجود الزامات و محدودیت‌های قانونی بوده است. بر این اساس، این مقاله ضمن بررسی جایگاه حقوقی و قراردادی قراردادهای مذکور، آن را با نوع دیگری از قراردادهای بالادستی صنعت نفت دنیا موسوم به قراردادهای مشارکت در تولید مقایسه می‌نماید تا ماهیت حقوقی و جایگاه این دو تاسیس قراردادی را علی‌رغم وجود الزامات قانونی و محدودیت‌های پیش‌گفته روشن نماید.