نقش برنامه توسعه ملل متحد در اجرایی شدن حق توسعه در ایران

حق بر توسعه دارای ابعاد ملی و بین‌المللی بوده و به دنبال برخورداری انسان‌ها از همه حقوق بشر از طریق فرایند توسعه است. این هدف برجسته، حق توسعه را از دیگر مصادیق حقوق بشر متمایز می‌کند و همه عناصر ملی و بین‌المللی را در برابر این حق، مکلف قرار می‌دهد. در این پژوهش، با نوجه ‌به این نکته که نظام بین‌الملل، دیگر دولت‌محور نیست بلکه از کنش گران متعدد مکلف که می‌توانند مکمل دولت باشند بهره می‌گیرد، بر نقش و مشارکت برنامه توسعه ملل متحد در اجرای حق توسعه در ایران تاکید می‌شود. سوال اصلی این نوشتار این است که برنامه توسعه ملل متحد، چه نقشی در اجرایی‌شدن حق بر توسعه دارد؟ آیا در رابطه با فعالیت‌های خود در ایران موفق عمل نموده است؟ نقطه تمرکز و نگرش همه‌جانبه برنامه توسعه ملل متحد، اعلامیه حق توسعه است. این برنامه به توسعه پایدار و امنیت انسانی توجه داشته، با ارایه برنامه‌های آموزشی، راهکارهای بومی و کمک‌های فنی در کاهش شدت اثر مسایلی که مانع روند توسعه شده و کشورهای بدون آمادگی کافی را دچار آسیب می‌کند، نقش اساسی دارد. برنامه توسعه ملل متحد در ایران با ارایه الگوها و برنامه توسعه ناحیه‌مدار در راستای افزایش خوداتکایی در سطح ملی با استفاده موثر و تقویت توانایی‌های مدیریتی و تخصص‌های فنی موسسات ملی و افراد از طریق آموزش و اجرا موفق عمل نموده است. برنامه توسعه ملل متحد به‌عنوان شبکه جهانی توسعه سازمان ملل می‌تواند تلاش‌های جهانی و ملی برای رسیدن به هدف‌های توسعه هزاره را هماهنگ کند و به ظرفیت‌سازی و توانمندی کشورها در جهت دستیابی به اهداف توسعه هزاره، بهبود برنامه‌های اقتصادی، مدیریت بلایای طبیعی، آموزش راه‌های پیشگیری از بیماری‌های واگیردار، حفظ محیط‌زیست، انرژی و مقابله با بحران‌ها و بازسازی و اصلاح کمک نماید.