مبارزه با تأمین مالی تروریسم در اسناد بین المللی

یکی از راههای مبارزه با پدیده تروریسم ، مبارزه با تامین مالی آن است . به این منظور کشورها خود بطور مستقیم یا از طریق سازمان ملل متحد مبادرت به تهیه اسناد و مقرراتی جهت مسدود نمودن راههای تامین تروریسم نموده اند . از حیث اهمیت و اعتبار شکلی و وصف الزام آور آنها ، قطعنامه های شورای امنیت ، به ویژه قطعنامه ی 1373 مصوب 2001 ، در وهله ی اول اهمیت قرار دارند ؛ در وهله ی دوم ، کنوانسیون بین المللی مبارزه با تامن مالی تروریسم (‌ 1999) تدوین شده توسط سازمان ملل متحد اشت ؛ سپس، توصیه های ویژه هشتگانه و نیز برخی از توصیه های مرتبط چهل گانه ی گروه اقدام مالی می باشد . اگرچه توصیه های گروه اقدام مالی بر خلاف قطعنامه ی 1373 از پشتوانه ی ماده 25 منشور ملل متحد برخوردار نیستند ؛‌ ولی از نظر عملی واجد اهمیت بسیارند . مفاد این اسناد به گونه ای تنظیم شده که هر یک مکمل و درمواردی تکرار دیگری است . به گونه ای که طبق ماده 25 منشور ملل متحد ، اجرای قطعنامه ی 1373 اجباری است ؛ از طرف دیگر ، طبق این قطعنامه از کشورهای عضو ملل متحد خواسته شده تا به کنوانسیون بین المللی مبارزه با تامین مالی تروریسم ملحق شوند . تصویب و اجرای کنوانسیون نیز مستلزم تصویب قانونی داخلی است که باید مطابق قواعد و استانداردهای مقرر در کنوانسیون تدوین شده باشد. علاوه بر این ها ،‌ ملاحظات عملی مربوط به حفظ رابطه کارگزاری با بانکهای خارجی نیز مستلزم اجرای توصیه های گروه اقدام مالی است .