حقوق بین‌الملل تعاملی: رهیافتی غیرسلسله‌مراتبی بر یکجانبه‌گرایی و سلطه‌جویی در حقوق بین‌الملل

این نوشتار بر آن است تا با بررسی نظریۀ نوظهور حقوق بین‌الملل تعاملی، به موضوع یکجانبه‌گرایی و افق نویی که این نظریه در این خصوص می‌تواند در پیش روی حقوق بین‌الملل بگشاید بپردازد. طبق این نظریه، یکجانبه‌گرایی، بخشی از خصوصیت ذاتی حقوق بین‌الملل تلقی شده اما چنانچه یکی از قوانین بین‌المللی به‌صورت یکجانبه از سوی قدرت‌های برتر نقض شود، لزوماً از مشروعیت و قانونیت لازم برخوردار نخواهد شد و امکان تداوم در مناسبات بین‌المللی را نخواهد داشت. یکجانبه‌گرایی به خودی خود، نامطلوب نیز تلقی نشده بلکه رفتاری است که در فرایند برساختن قوانین جدید به کار می آید اما برای برخورداری از قانونیت و مشروعیت باید با درک مشترک سایر بازیگران نیز در تعامل باشد؛ در غیر این صورت به استثناگرایی-معافیت جویی منجر شده و از احراز قانونیت بازمی ماند. در پایان این نوشتار با عبور از دوگانۀ نقض-مجازات به روشنی نشان می‌دهد که قدرت‌های برتر چنانچه بخواهند ارادۀ خود را به‌صورت یکجانبه و به دور از فرایند تعامل بین‌المللی بر سایر بازیگران عرصۀ بین‌الملل تحمیل کنند در همراه کردن آن‌ها شکست خورده و حتی به‌‌عنوان قدرتمندترین دولت‌ها، ناتوان از توجیه حقوقی برتری خود خواهند بود. بدین منظور به‌‌عنوان پرسش اصلی، این اثر به بررسی این مسئله می پردازد که چگونه نظریۀ حقوق بین‌الملل تعاملی به مشکل نقض های یکجانبه در حقوق بین‌الملل و بازتولید نظام سلطه در این نظام حقوقی پاسخ می دهد.

interactional international law: a non-hierarchical approach to unilateralism and domination in international law

the present study attempts to investigate the problem of unilateral violation of international law through the lens of the recently released doctrine of interactional international law and the way this theory deals with unilateralism. according to this theory, international law inherently confirms the necessity of unilateral action, but at the same time, if powerful states violate any principle of law unilaterally, there is no guarantee to enjoy legitimacy and legality and sustain that action in international relations. also, this phenomenon of unilateralism is useful in the social practice of international law-making; however, to enjoy legality it must conform with the common understandings of other actors. otherwise, it would end up in exceptionalism-exemptionalism, lacking any degree of legality and legitimacy. eventually, the research concludes that going beyond the dichotomy of violation-punishment, the impotence of great powers in imposing and legally justifying their behavior would be obvious in case they cannot come along with the common understandings of the whole international interactional network. to do so, as a primary question at stake, this paper attempts to answer the following questions: how will the theory of interactional international law respond to the unilateral violation of international rules by powerful states? also, how will it cope with the re-emergence of domination within the international legal system?