رخساره ها و محیط رسوبی سنگهای کربناته پرمین زیرین ناحیه ازبک کوه در شرق ایران مرکزی

رسوبات پرمین در برش زلدو( زون شرق ایران مرکزی) عمدتا از ماسه سنگ و شیل در بخش تحتانی وسنگهای کربناته در بخش میانی و فوقانی تشکیل شده است. ضخامت این رسوبات از شمال به جنوب افزایش پیدا می کند ( 173 متر در منطقه مورد مطالعه و بیش از 400 متر در حوض دو راه). مطالعه پتروگرافی نمایانگر این است که رسوبات کربناته پرمین زیرین را می توان به 13 میکروفاسیس آهکی تقسیم کرد. تلفیق و نتایج حاصل از مطالعات میکروسکوپی و شواهد صحرایی مشخص کرده است که میکروفاسیس های آهکی فوق در چهار زیر محیط رسوبی پهنه جزر و مدی / ساحلی، لاگون،سد ( بار) و دریای خزر تشکیل شده اند.فقدان سازندگان واقعی و موثر، ریزش و جریانهای حاصل از توربیدایت نشانگر آن است که پلاتفرم کربناته پرمین زیرین از نوع رمپ هموکلینال می باشد. علاوه بر رخساره های آهکی، رخساره های آوراری(‌ماسه سنگ و شیل) در قاعده توالی مشاهده می شود.با توجه به نوع ماسه سنگها، ساختمانهای رسوبی، گسترش جانبی وسیع لایه ها و تبدیل آنها به رخساره های کربناته کاملا دریابی ( به سمت بالا)‌احتمالا این رخساره ها محیط حد واسط و ساحلی را نشان می دهند. بالا آمدن سطح آب دریا در پرمین زیرین سبب کاهش ورود مواد تخریبی و پایه گذاری رسوبات کربناته گردیده است. این رسوبگذاری با پایین آمدن سطح آب دریا و در نهایت خارج شدن رسوبات از آب و ایجاد یک افق فرسایشی خاتمه پیدا کرده است.