یافته های نو درباره سنگهای دگرگونی و میگماتیتهای مجاور مجموعه پلوتونیک الوند

مجموعه پلوتونیک الوند، در کرتاسه میانی- بالایی به خش شمال غربی نوار دگرگونی - پلوتونیک سنندج- سیرجان تزریق شده است. بخشهای مختلف این مجموه پلوتونیک در چند مرحله تزریق شده اند، بدین ترتیب که ابتدا ماگماهای بازیک و حد واسط ( گابرو، دیوریت، 8تونالیت ...)و سپس ماگماهای اسیدی( گرانودیوریت، گرانیت، گرانیتوئیدهایهلولوکوکرات، آپلیت و پگماتیت) یکی بعد از دیگری جایگزین شده اند. دگرگونی ناحیه ای منطقه همدان در طول کرتاسه صورت گرفته و سپس تزریق توده نفوذی الوند یک هاله دگرگونی مجاورتی را در اطراف توده بوجود آورده است . در حاشیه شرقی توده الوند دگرگونی مجاورتی بر دگرگونی ناحیه ای مننطبق شده بنحوی که دگرگونی مجاورتی بر روی سنگهای دگرگونی درجه پایین ( فیلیت هاو میکاشیستها)‌اثر پیش رونده و بر روی سنگهای درجه بالا( شیستهای درجه بالا و میگماتیتها)تنها به صورت پسرونده عمل کرده است. در قسمت شرقی هاله دگرگونی مجموعه پلوتونیک الوند و در مجاورت مستقیم گرانیتوئیدها نواری از سنگهای با رخساره میگماتیتی یا شبه میگماتیت دیده می شود. این میگماتیت ها را می توان از نوع استروماتیک و برجا به حساب آورد و نمی توانند سنگهای سنگهای یک کمپلکس تزریقی باشند.توده های نفوذی همزمان تا بعد از دگرگونی ناحیه ای جایگزین شده اند و در سنگهایاطراف دگرگونی مجاورتی ( تا حد رخساره هورنبلند هورنفلس) و مقداری دگر شکلی ایجاد کرده اند.با توجه به واکنشهای دگرگونی مجاورتی حداکثر دمای کنتاکت گرانیت پرفیروئید(توده نفوذی اصلی الوند) 530 تا 550 درجه سانتی گراد برآورد شده که برای میگماتیت زایی در منطقه کافی نیست. بنابراین میگماتیت ها حاصل ذوب بخشی در اعماق بیشتر بوده اند که توسط دیاپیر گرانیتی بالا کشیده شده اند.با توجه به موقعیت میگماتیتها( حاشیه شرقی الوند) حداکثر شدت دگرگونی در یال شرقی توده گرانیت پرفیروئید قرار دارد. بنابراین، همانند نواحی مجاور( بروجرد) ، زونهای دگرگونی شدید بر هسته پلوتون گرانیتی منطبق نیستند و چنین به نظر می رسد که گرانیت پر فیروئید خود معلول آناتکسی ( الترامتامورفیسم) مرتبط به یک گنبد حرارتی است و نه عامل ایجاد آناتکسی. در این صورت عامل حرارتی دگرگونی ناحیه ای و آناتکسی را سیالات داغ گوشته ای و سفره های گسترده ماگماهای گابرویی استقرار یافته در اعماق می دانیم.