انتساب تادیه به یکی از چند دین، در حقوق مدنی ایران، فرانسه و فقه امامیه

ایفا ، یکی از اسباب سقوط تعهد است. در مبحث ایفا این سوال مطرح می شود که اگر شخصی به دیگری دیون متعددی داشته باشد و مالی را که در مقام ایفا تعهد به بستانکار می دهد به اندازه ای نیست که باعث برایت ذمه او نسبت به همه دیون او شود، موضوع پرداختی برای سقوط کدام دین منظور می شود؟ ماده 282 قانون مدنی به اجمال به این سوال پاسخ داده است و اختیار انتساب پرداخت را به مدیون داده است. اما این ماده به این سوال پاسخ نمی دهد، اگر مدیون به هنگام ایفا از اختیار انتساب استفاده نکند، موضوع پرداختی، بابت کدام دین منظور می شود؟ اجمال ماده مزبور باعث اختلاف نظر حقوقدانان شده است. منشا ماده 282 قانون مدنی ایران، ماده 1253 قانون مدنی فرانسه است. البته در قانون مدنی فرانسه قانونگذار طی ماده مزبور و چند ماده دیگر به تفصیل حکم قضیه را روشن کرده است. لذا در این نوشتار به تحلیل دیدگاه های حقوقدانان داخلی و تطبیق آن با حقوق مدنی فرانسه پرداخته ایم.