واکاوی استقلال مالی موسسات عمومی غیردولتی از منظر حقوق مالیه عمومی

برای شناسایی موسسات عمومی غیردولتی بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران باید بیش از 50 درصد بودجه آن ها از طریق خود موسسه تامین شود. موسسات مذکور برای تامین این درآمد، اقدام به فعالیت های تجاری، ارائه خدمات، دریافت عوارض و استفاده از کمک های دولتی و مردمی می کنند اما برخی از این موسسات از بودجه عمومی نیز استفاده می نمایند و به نسبت بهره مندی از سهم بودجه دولت، با نظارت اداری، قضایی و پارلمانی مواجه می شوند. با وجود نظارت های دولت، باید اذعان نمود اغلب این موسسات، در اداره اموال، استقلال نسبی مالی از دولت دارند گرچه همه این موسسات از نظر استقلال مالی در یک درجه نمی باشند. این موسسات بر اساس استقلال در نظام مالی و وابستگی به بودجه کشور، در سه دسته جای می گیرند: اول، موسساتی که با تحصیل درآمد از فعالیت هایشان، هزینه خود را تامین کرده، ارتباطی با بودجه کل کشور ندارند و دارای نوعی استقلال مالی کامل می باشند؛ دوم، دسته ای از موسسات که دارای درآمد هستند اما هزینه هایشان، بالاتر از درآمدهای آن ها بوده و نیاز به کمک دولتی دارند؛ دسته سوم، به کلی فاقد درآمد بوده و تامین مالی آن ها از بودجه کل کشور می باشد. به نظر می رسد دسته سوم و حتی برخی از موسسات در دسته دوم با وجود نام موسسه عمومی غیردولتی، شرط تامین بیش از 50 درصد بودجه در تعریف این موسسات را ندارند و به دلیل استفاده از بودجه دولتی، تحت نظارت مالی کامل دولت هستند؛ لذا عنوان نمودن موسسه عمومی غیردولتی بر آن ها، خلاف تعریف حقوقی ارائه شده است.