پدیده حاشیه نشینی و پیامدهای اجتماعی ، فرهنگی آن (ارزنان و دارک اصفهان)

توسعه شهرنشینی و پیدایش مناطق کلان شهری در کشورهای جهان سوم با توسعه شهرنشینی در کشورهای جهان صنعتی غرب که از فردای انقلاب صنعتی در کشورهای مذکور آغاز گردید بسیار متفاوت است. هجوم سیل آسای روستاییان به شهرها بویژه شهرهای بزرگ در کشورهای در حال توسعه را باید در از هم پاشیده شدن نظام های سنتی تولید روستایی از یک سو و وجود فرصت های شغلی مناسب از سوی دیگر جستجو کرد. مهاجران به محله های مهاجر نشینی هجوم می برند که در حاشیه شهرها مانند قارچ رشد می کنند و آنان در جایی که حاشیه گندابی یا آپاندیس نواحی شهری نامیده می شود سکنی می گزینند. بسیاری از آنها در شرایطی زندگی می کنند که از کمترین امکانات اولیه نیز بی بهره اند. همزمان با افزایش مکان های آلونک نشین شاهد گسترش بی رویه نابرابری های اجتماعی فقر بیکاری بزهکاری تفاوتهای فرهنگی و بیسوادی هستیم.حلبی آبادها نتیجه کاربری اراضی نابرابر بین بخش های مختلف شهری است که بصورت های مختلف زمین ها را درخارج از محدوده ها در اشغال خود دارند. حلبی آبادها بدون امکانات بازآفرینی از لحاظ اشتغال و دیگر منابع می توانند حتی ریشه در مناطق روستایی داشته باشند. بیشترین امید آنها به کار در شهر می باشد. در راستای این بررسی می توان متغیرها و عوامل زیادی را برشمرد که هر یک به نوعی بر چگونگی زیست شهری تاثیر گذار هستند. مناطق حاشیه نشین ارزنان و دارک اصفهان ازجمله پدیده هایی است که تاثیرات منفی بسیاری را بر شهر اصفهان محیط زیست و امور سیاسی و اقتصادی برجای می گذارد. شرایط فیزیکی - کالبدی این زاغه ها عبارت است از تراکم بالای جمعیت فقدان تسهیلات مناسب زندگی کمبود خدمات اولیه زیربنایی محیط زیست آلوده و غیر بهداشتی . همچنین در این محل ها درصد بالایی از بیسوادی، بیکاری، جنایت و ناهنجاری های روانی مشاهده می گردد. مقاله حاضر با تاکید بر زمینه های شکل گیری مسائل اجتماعی در شهر بر آنست تا حاشیه نشینی و آثار اجتماعی و فرهنگی بر آن را مورد مطالعه قرار دهد.