تحلیل ساختار فضایی متروپلیتن های ایران

یکی ازموارد مهم فرآیند شهرنشینی در ایران، رشد فیزیکی مادرشهرهای آن می باشد. شاخص ترین ویژگی شهرهای متروپل در کشور را می توان در ساختار پیچیده، مرکب و تعامل گسترده و شکل گیری اندامهای متنوع، پیوسته و گسسته آن دید، چرا که نظام ساختی نامتعادل و ناهماهنگ، مادرشهرها را از نظر عملکرد ناتوان ساخته و ساختار کالبدی آنها را مختل نموده است. آنچه در این مقاله به آن پرداخته شده، شناخت مسایلی است که چهره ناپایدار به مناطق مختلف شهر داده است. بررسی وضعیت مناطق شهری بر مبنای آمار استخراج شده از مناطق نمونه از طریق تکمیل پرسشنامه در سطح مناطق شهری و مطالعه شده در مادر شهر تبریز و در ارتباط با نماگرهای فضایی کالبدی توسعه قرار دارد. از بررسی نتایج همبستگی بین متغیرها و در جمع رتبه هر یک از مناطق، از نماگرهای مورد آزمون، مناطق به ترتیب ذیل از نظر میزان پایداری طبقه بندی شده اند: منطقه 2، منطقه 8، منطقه 7، منطقه 4، منطقه 7، منطقه 3 و منطقه 1 در واقع ناهمگونیهای سیمای متروپلیتن های ایران، نتیجه عملکرد عوامل اقتصادی - سیاسی و اجرایی در چشم انداز شهر می باشد. این امر در بافت شبکه های شهری انعکاس یافته و فضاهای ناهمسانی را ایجاد نموده است. در پایان نتیجه گیری و پیشنهادات نیز آمده است.