سنگ زایی اتول گارنت‌ها در مجموعه ی دگرگونی بلندپرچین در جنوب‌غرب ماهنشان

مجموعه ی دگرگونی بلندپرچین در شمال غرب شهرستان زنجان قرار دارد و از لحاظ ساختاری در مرز منطقه ی ایران مرکزی و سنندج سیرجان واقع شده است. سنگ‌های منطقه ی مورد بررسی شامل مجموعه‏ای شیست‌های متنوع، مرمر‌های ناخالص و متاسنداستون است که توده‌های گرانیتی و گرانودیوریتی در بخش مرکزی و شمالی آن تزریق شده است. بخش مرکزی مجموعه بلندپرچین با گسل‌های رورانده با روند شمال غربی–جنوب شرقی بریده شده است. بررسی های سنگ نگاری و تجزیه‌های شیمیایی از سنگ کل، تجزیه‌های شیمیایی نقطه‌ای و عکس‌های پرتو ایکس از نمونه‌های جمع آوری شده از منطقه ی مورد بررسی، نشان می‌دهد در گارنت‌ میکاشیست‌ها، دو گروه گارنت وجود دارد که در شرایط سنی و ترمودینامیکی متفاوت متبلور شده‌اند. هر دو گروه گارنت‌ها دارای ساختار منطقه ای متفاوت و یک گروه دارای بافت‌های غیر تعادلی از نوع آتول شکل بوده که تاریخچه ی رخداد‌های دگرگونی منطقه را در خود ذخیره کرده‌اند. به نظر می‌رسد در آخرین فاز دگرگونی, مجموعه ی ماه نشان به دمای 486 تا 521 درجه ی سانتی گراد و فشار 2/3 تا 8/3 کیلوبار رسیده است. شواهد موجود نشان می‌دهد فاز‌ دگرگونی قبلی در فشار و دمای بالاتری رخ داده و سپس طی یک مرحله سرد شدگی سریع مجموعه دگرگونی به اعماق کمتر پوسته صعود کرده است.