بررسی شیمی آمفیبول و کلینوپیروکسن در توده های آذرین قلیایی بزقوش، کلیبر و رزگاه، شمال غرب ایران

فوییدسینیت های بزقوش، کلیبر و رزگاه در شمال غرب ایران و در استان آذربایجان شرقی واقع شده اند. این بررسی به شیمی کانی های آمفیبول و کلینوپیروکسن توده های یاد شده در ارتباط با محیط زمین ساختی، ویژگی ماگمای سازنده و جانشینی های عنصری می پردازد. ترکیب شیمیایی آمفیبول ها از منیزیوهستینگزیت تا فروپارگازیت متغیر است. همچنین این بررسی نشان می دهد که آمفیبول های کلیبر نسبت به بزقوش از لحاظ ca+ival غنی بوده و جانشینی caival=sina بین آن ها مهم بوده است. کلینوپیروکسن ها از نوع دیوپسید بوده و با توجه به نسبت های اتمی wo، en و fs تغییرات در ترکیب اعضای نهایی غالباً شامل تبادل en و fs است. همچنین جانشینی m2cam1(fe2+,mg) = m2nam1fe3+ تا اندازه ای بین کلینوپیروکسن ها مهم بوده است. ترکیب آمفیبول ها و کلینوپیروکسن ها بیانگر جدایی آنها از یک ماگمای میاسکیتی وابسته به قوس های آتشفشانی در فشارهای نسبتاً پایین است. ترموبارومتری آمفیبول ها بر اساس مقدار al و ti، فشارهای 1±6 و 1±7 کیلوبار به ترتیب برای توده های بزقوش و کلیبر و دمای 100±900 درجه ی سانتیگراد را نشان می دهد.