بررسی پگماتیت های ابراهیم عطار و اسکارن های وابسته به آن (جنوب غربی قروه)

منطقه ی مورد بررسی در غرب ایران و در 38 کیلومتری جنوب غربی شهرستان قروه واقع شده است و در تقسیمات زمین شناسی بخشی از زون سنندج- سیرجان به حساب می آید. این منطقه شامل دایک های پگماتیتی متعددی است که از نظر کانی شناسی و ژیوشیمی در گروه پگماتیت های مسکوویت دار حاوی عناصر کمیاب قرار می گیرند. لیتولوژی این توده از سینوگرانیت تا گرانودیوریت پگماتیتی متغیر است. سنگ های این مجموعه از نوع i، آهکی-قلیایی با پتاسیم متوسط تا بالا بوده و از نظر درجه اشباع از آلومینیوم در گستره ی متا آلومین تا پرآلومین قرار دارند. مقدار پایین (la/yb)n در این نمونه های پگماتیتی (28/2)، نشان دهنده پیشرفت تبلور جدایشی در ماگمای اولیه است. مقدار eu/eu* نیز در آنها بسیار پایین و برابر 137/0 است که حاکی از جدایش پلاژیوکلازهای غنی از ca قبل از مرحله ی پگماتیتی است. در نمودارهای عنکبوتی رسم شده، عناصر lile نظیر k، rb و th نسبت به عناصر hfse بویژه nb و ti غنی شدگی نشان می دهند. تزریق پگماتیت های مورد بررسی به درون سنگ های کربناتی مجاور منجر به تشکیل اسکارن شده است، این اسکارن ها از ترکیب کانی شناسی متفاوتی نظیر: ترمولیت، اپیدوت، اسکاپولیت، کلینوزوییزیت، پیروتیت، پیریت، کالکوپیریت و مگنتیت تشکیل شده اند. بر اساس ژیوشیمی پگماتیت های مورد بررسی، ترکیب آنها با توده های توام با اسکارن sn، w و mo همخوانی دارد، این امر با بررسی های صورت گرفته در منطقه در مورد کانه زایی sn و w همخوانی دارد.