ویژگی های سنگ نگاری، ژیوشیمیایی و سنگ شناسی نفوذی های فلسیک منطقه پیرکوه در استان گیلان

منطقه ی پیرکوه بخشی از البرز غربی است و رخنمون های این منطقه غالباً دنباله های آتشفشانی- رسوبی پالیوژن است که با نفوذی-های متعددی قطع شده اند. بعضی از این نفوذی ها ترکیب مونزوگابرویی، مونزونیتی و گرانیتی با بافت های معمول دانه ای یا پورفیری دارند. هماهنگی چشمگیر میان الگوهای ree به دست آمده از این سنگ‌ها نظیر غنی‌شدگی بیشتر lree نسبت به hree ، الگوی تخت hree، بیهنجاری منفی eu ، شیب تند lree و کند mree گواه بر این است که خاستگاه آن‌ها یکی است. خصلت متاآلومین، وجود دیوپسید نورماتیو، حضور کلینوپیروکسن به عنوان کانی مافیک اصلی در همه ی گروه‌ها (حتی سنگ‌های گرانیتی) و همراه با بیوتیت، نبودن برونبوم های دگرگون و سرشار از میکا، مقادیر نسبی بالای na2o ، رفتار al، gaو y و نسبت وزنی k2o/mgo ، دامنه ی تغییرات درصد وزنی sio2 ، نسبت k2o/na2o پایین، غنی شدگی lreeنسبت به hree همگی مبین ماهیتi برای این نفوذی ها و رفتار عنصر zrنسبت به sio2 (افزایش در ترم‌های حدواسط و کاهش در ترم‌های فلسیک تر) بیانگر غیراشباع بودن ماگمای اولیه از لحاظ zr به دلیل دمای بالاست. بنابراین نفوذی‌های منطقه ی پیرکوه در زمره ی گرانیت های نوع i با دمای بالا قرار دارند (رفتار مشابه عناصر ba، ce و yنیز تایید کننده ی این مدعاست). در عین حال الگوی ree و موقعیت داده-های مربوط به سنگ‌های نفوذی منطقه ی پیرکوه در نمودارهای جدا کننده، نشان می دهند که آن عوامل به موقعیت قوس (vag) قاره ای وابسته اند.