مقایسه ویژگی های گرانیتوییدهای کم پتاسیم و غنی از پتاسیم در مجموعه ی نفوذی الوند

مجموعه ی نفوذی الوند در جنوب همدان، در زون سنندج-سیرجان واقع شده است. این مجموعه شامل سنگ های مافیک تا فلسیک مانند گابرو، دیوریت، تونالیت، گرانودیوریت، گرانیت، آپلیت و پگماتیت است. سنگ های شبه گرانیتی بخش اعظمی از سنگ های این مجموعه را به خود اختصاص می دهند که از این میان می توان به دو دسته گرانیتوییدهای پورفیرویید و گرانیتوییدهای بسیار روشن اشاره کرد. گرانیتوییدهای پورفیرویید غنی از پتاسیم بوده در حالی که گرانیتوییدهای بسیار روشن فقیر از پتاسیم هستند. ویژگی های سنگ نگاری و زمین شیمی سنگ های گرانیتوییدی نشان می دهد که این دودسته از هم مجزا بوده و احتمالاً از جدایی یک ماگما حاصل نشده اند. گرانیتوییدهای بسیار روشن نسبت به گرانیتوییدهای پورفیرویید از cao، na2o و al2o3 غنی تر و از k2o، feo و mgo فقیرترند و روند تبلور جدایشی از یک ماگمای مشترک با گرانیتوییدهای دیگر را نشان نمی دهند. دامنه ی تغییرات مقدار?ree و (la/yb)n در گرانیتوییدهای بسیار روشن گسترده تر از سایر سنگ های دیگر است. مقادیر eu/eu* در گرانیتوییدهای پورفیرویید 38/0-61/0، در گرانیتوییدهای بسیار روشن 52/0-33/11 و در آپلیت ها 15/0-15/2 است. بی هنجاری منفی eu در گرانیتوییدهای پورفیرویید با خاستگاه پوسته ای که برای آنها در نظر گرفته شده است، همخوان است. با توجه به اینکه گرانیتوییدهای بسیار روشن به دلیل مقدار نسبتاً زیاد cao و na2o غنی از پلاژیوکلاز هستند لذا به دلیل جانشینی eu به جای ca در شبکه این کانی، این سنگ ها از خود بی هنجاری مثبت eu نشان می دهند. آپلیت ها و پگماتیت های منطقه از نظر زمین شیمی بیشتر به گرانیتوییدهای پورفیرویید شباهت دارند و احتمالاً از جدایی آنها حاصل شده اند.