سنگ شناختی و ژیوشیمی گرانیتویید لاهیجان بر اساس یافته های جدید

توده ی گرانیتوییدی لاهیجان در شرق استان گیلان به لحاظ سنگ شناسی غالباً از دو گروه فلسیک (گرانیت، گرانیت پورفیری، گرانودیوریت) و مافیک (دیوریت) تشکیل شده و از لحاظ سری ماگمایی جز نیمه قلیایی بوده و بیشتر آهکی- قلیایی هستند. برخوردگاه این توده با سنگ های اطراف بیشتر گسله بوده و از سنگ های کاتاکلاستیک و میلونیتی تشکیل شده و در حالیکه هیچ گونه هاله ی دگرگونی مجاورتی نیز پیرامون آن وجود ندارد، به درون آن ها نفوذ نکرده و بر خلاف گفته های قبلی سن آن ممکن است تریاس نباشد. وجود مانستگی مابین رفتار عناصر کمیاب، بخصوص عناصر نادر خاکی از جمله الگوهای مشابه و غنی شدگی از لحاظ ree ها، شیب تند lree ها و تخت hree ها، غنی شدگی نسبی از لحاظ lfse ها همگی حاکی از خاستگاه مشترک مابین اعضای مافیک و فلسیک است. وجود ویژگی های دوگانه، از جمله شاخص اشباع از آلومین (asi) یا نسبت مولی al2o3/(cao + na2o + k2o)، رفتار عنصر p، عدم مشاهده ی برونبوم های رسوبی یا ریز دانه ای و بازی، حضور بیوتیت فراوان در انواع فلسیک، هورنبلند و پیروکسن اورالیتیزه در انواع مافیک، وجود آپاتیت به صورت مستقل در انواع فلسیک، عدم مشاهده ی این کانی و محتوای پایین p2o5 در انواع مافیک، نسبت درصد وزنی na2o/k2o، مقدار سنگ کرندوم نرماتیو و . . . حکایت از آن دارند که گرانیتویید لاهیجان بیشتر دورگه است تا صرفاً i یا s . با توجه به الگوهای مربوط به نمودارهای عنکبوتی و نمودارهای جدا کننده، این نفوذی ها مربوط به یک جایگاه قوسی هستند.