کانی شناسی و ژیوشیمی متاپیکریت های افیولیت بیاضه (جنوب خور- ایران مرکزی)

افیولیت بیاضه با سن پالیوزوییک در حاشیه ی شرقی بلوک یزد (ایران مرکزی) واقع شده است. این افیولیت شامل پریدوتیت های سرپانتینی شده، متاگابرو، دایک های اولترابازیک دگرگون شده، متاپیکریت، سرپانتینیت و متالیستونیت است. کانی های تشکیل دهنده ی متاپیکریت های افیولیت بیاضه شامل الیوین (کاملاً سرپانتینی شده)، کلینوپیروکسن (دیوپسید، اوژیت)، فلوگوپیت، آپاتیت کدر (مگنتیت، ایلمنیت)، آمفیبول (ترمولیت، اکتینولیت، هورنبلند ترمولیتی)، کلریت (کلینوکلر، پنینیت) و پرهنیت است. بافت های اصلی در این سنگ ها گرانولار و پویی کیلوبلاستیک می باشد. ترکیب شیمیایی کلینوپیروکسن های موجود نشان دهنده ی تبلور کلینوپیروکسن ها حین صعود ماگماست. بررسی ژیوشیمیایی متاپیکریت های بیاضه نشان دهنده ی مقادیر بالای mgo (8/25 تا 0/28) و مقادیر پایین sio2 (5/37 تا 4/39) (درصد وزنی) است که تاییدکننده ی ماهیت اولترامافیک آن هاست. حضور فلوگوپیت به عنوان یک کانی آبدار در این سنگ ها همراه با ویژگی های ژیوشیمیایی سنگ های بررسی شده، وجود آمفیبول را در خاستگاه متاپیکریت های بیاضه آشکار می کند. مقادیر rees، غنی شدگی از hfses و lrees همراه با مقادیر بالای mg# و ni در این متاپیکریت ها حاکی از غنی شدگی متاسوماتیکی خاستگاه گوشته ای آن ها است. غنی شدگی متاسوماتیکی این خاستگاه گوشته ای می تواند به وسیله ی شاره های وابسته به فرورانش پالیوتتیس ایجاد شده باشد. مشخصات ژیوشیمیایی متاپیکریت های افیولیت بیاضه نشان می دهد که این سنگ ها از40% ذوب بخشی یک لرزولیت اسپینل دار متاسوماتیک شده ی گوشته ی آستنوسفری ایجاد شده اند.