کانی شناسی، پاراژنز، بافت و رخساره های کانیایی در اسکارن های منطقه ی غرب ملایر

در منطقه ی غرب ملایر، ردیف سنگ های تریاس (بیشتر سنگ های آتشفشانی و کربناتی) و ژوراسیک (بیشتر شیل و ماسه‌سنگ)، تحت تاثیر چند رویداد دگرگونی، تغییرشکلی، چین‌خوردگی و پهنه‌های برشی قرار گرفته اند. دگرگونی ناحیه ای سبب شده است تا سنگ های تریاس و ژوراسیک به صورت سنگ های کربناتی بلورین، اسلیت و فیلیت ظاهر شوند و در خلال رویدادهای تغییرشکلی، دستخوش چین‌خوردگی شوند. در رویداد دگرگونی همبری، توده های نفوذی گرانیتوییدی، بیشتر با ترکیب گرانودیوریت تا کوارتز دیوریت، در سنگ های دگرگون منطقه تزریق شده و پهنه های اسکارنی کانه‌دار را در انجیره، ایرانه و سراب سامن تشکیل داده‌اند. این پژوهش نشان می‌دهد که میانگین ترکیب توده های نفوذی مولد پهنه های اسکارنی منطقه، گرانودیوریتی است و کانی‌های پیروکسن و گارنت در پهنه های اسکارنی به ترتیب از نوع دیوپسید- اوژیت و گراندیت (بیشتر آندرادیت) هستند. در این اسکارن ها، زیرپهنه های مختلفی شناسایی و براساس پاراژنزهای کانیایی تعریف شدند. رخساره ی با دمای بالا (پیروکسن فلس) در گستره ی دمایی 650 تا 850 درجه ی سانتی گراد، و ولاستونیت در گستره ی دمایی تا 800 درجه ی سانتی‌گراد تشکیل شده است. اما رخساره های هورنبلند فلس و آلبیت- اپیدوت فلس به ترتیب در گستره ی دمایی650-500 و 500-350 درجه ی سانتی گراد شکل گرفته اند.