سنگ‌نگاری، زمین‌شیمی و سنگ‌زایی سنگ‌های گرانیتوئیدی درآلو، جنوب کرمان

گستره کانسار درآلو از نظر ساختاری در پهنه ایران مرکزی و کمان ماگمایی ارومیه دختر و در جنوب استان کرمان واقع است. در این منطقه، روانه های آندزیتی و سنگ های آذرآواری ائوسن در معرض توده های نفوذی نیمه عمیق الیگومیوسن قرار گرفته اند. اغلب نمونه های نفوذی از نوع گرانودیوریت پورفیری تا مونزوگرانیت پورفیری با زمینه ریزدانه ای هستند و دگرسانی شدید از نوع فیلیک نشان می دهند. براساس شواهد کانی شناسی و زمین شیمیایی، سنگ های گرانیتوئیدی درآلو در سری آهکی قلیایی جای می گیرند و دارای طبیعت متاآلومین تا کمی پرآلومین و از نوع i هستند. در بیشتر نمونه ها، ناهنجاری منفی آشکاری از nbti دیده می شود که این امر با جدایش فازهای تیتانیوم دار چون تیتانیت و تیتانومگنتیت توجیه می‌شود. همچنین غنی شدگی آشکار در عناصر سنگ دوست درشت یون (چون k، rb، ba و cs) و عناصر خاکی نادر سبک نسبت به عناصر با شدت میدان بالا (چون، nb، ti و zr) و عناصر خاکی نادر سنگین، از ویژگی های زمین شیمیایی ماگماهای تولید شده در محیط های فرورانش هستند. بنابراین چنین برداشت می شود که سنگ های گرانیتی درآلو باید در یک محیط کرانه فعال قاره ای، به علت فرورانش پوسته اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی در زمان ترشیری به وجود آمده باشند.

Petrography, geochemistry and petrogenesis of the Daraloo granitoid rocks, south of Kerman

The Daraloo ore deposit area, structurally located in the Central Iran and Urumieh Dokhtar magmatic belt, is situated in the south of Kerman Province. In this region, Eocene andesitic flows and pyroclastic rocks have been invaded by OligoMiocene hypabyssal intrusive bodies. Most of the intrusive samples are granodiorite porphyry to monzogranite porphyry with a microgranular groundmass and affected by severe phyllic alteration. Mineralogical and geochemical evidence show that Daraloo granitic rocks are calcalkaline, metaluminous to slightly peraluminous and Itype in nature. Clear negative NbTi anomalies in most samples can be explained by the fractionation of titaniumcontaining phases such as titanite and titanomagnetite. Also, obvious enrichment in the large ion lithophile elements (LILEs such as K, Rb, Ba and Cs) and light rare earth elements (LREEs) compared to high field strength elements (HFSEs such as Ta, Nb, Ti and Zr) and heavy rare earth elements (HREEs), all clearly show a geochemical feature of magmas generated in subduction environments. So, it can be concluded that Daraloo granitic rocks must be formed in an active continental margin environment as a result of subduction of the Neotethys oceanic crust beneath the Central Iranian microcontinent during the Tertiary time.