تغییرات شیمیایی و ریزساختاری رس‌های سپیولایت و ورمی‌کولایت در اثر جذب عناصر نیکل و روی

از روش های کنترل آلودگی فلزات سنگین، استفاده از کانی های رسی به عنوان جاذب است. در این پژوهش، ویژگی های ریزساختاری کانی های سپیولیت و ورمی کولیت پس از جذب عناصر نیکل و روی بررسی شد. جهت انجام آزمایش جذب، از چهار تیمار ورمی کولیت، ورمی کولیت + خاک شنی، سپیولیت و سپیولیت + خاک شنی با شش غلظت 0، 0001/0، 0005/0، 005/0، 01/0 و 05/0 مولار محلول روی و نیکل استفاده شد. نتایج هم دماها ی جذب نشان داد که عنصر نیکل، با معادله لانگ مویر و عنصر روی با معادله فروندلیچ برازش بهتری داشتند. افزون بر آن، عنصر نیکل در رس سپیولیت و عنصر روی در رس ورمی کولیت با جذب بیشتری همراه بودند. نتایج پراش پرتوی ایکس نشان داد که با افزایش غلظت آلاینده روی و نیکل، صفحات کانی از هم فاصله گرفته و در نتیجه ساختار کانی دچار تغییر شده است. به طور کلی نتیجه گیری می شود که هر دو رس نقش بسیاری در جذب آلاینده ها داشته و ریزساختار آنها عامل اصلی این سازوکار است.

Microstructure and chemical changes of sepiolite and vermiculite clays on the effect of elements adsorption

One of the applicable methods to control the pollution of heavy metals is the use of an adsorbent mineral. The aim of this research is to investigate the effect of Nickel and Zinc elements on microstructure properties of sepiolite and vermiculite clay minerals. To address the absorption experiment studies, four treatments (vermiculite, vermiculite + sand soil, sepiolite and sepiolite + sand soil) with six concentrations (0, 0.0001, 0.0005, 0.005, 0.01, 0.05 M) of Zn and Ni solutions were used. Based on the results, the adsorption process of Zinc was found to follow the Freundlich isotherm model, while the Langmuir equilibrium isotherm fit the experimental data of Nickel reasonably well. In addition, sepiolite and vermiculite soils revealed better adsorption capacities for Nikel and Zinc element, respectively. The Xray micrographs showed that with increasing Nickel and Zinc pollutants concentration, mineral plates expanded and consequently the structures changed. Generally, it could be concluded that both clay soils had substantial adsorption power of pollutants and their microstructure was the main factor for this mechanism.