کانی‌شناسی، شیمی کانه‌ها و بررسی سیال‌های درگیر در کانسار سرب و روی گوشفیل، ناحیه معدنی ایرانکوه، جنوب غرب اصفهان

کانسار گوشفیل در جنوب غرب اصفهان و در پهنه فلززایی ملایر اصفهان واقع شده است. کانی سازی به شکل دیرزادی در مرز شیل های ژوراسیک و دولومیت کرتاسه تشکیل شده است و کنترل ساختاری دارد. همبرزایی کانیایی شامل اسفالریت، گالن و پیریت است که با کانی های باطله دولومیت، کوارتز، مواد آلی و کمتر باریت همراهی می شود. این کانی ها در قالب بافت های برشی، رگچه ای، پرکننده فضای خالی و پراکنده دیده می شوند. دولومیتی شدن و سیلیسی شدن مهمترین دگرسانی ها هستند. شیمی کانه ها نشان می دهد که گالن ها غنی از نقره و آنتیموان و فقیر از بیسموت هستند. نسبت sb/bi در کانی گالن بیش از 14 است که شاخصه کانسارهای دما پایین است. اسفالریت ها غنی از آهن و کادمیوم هستند. برپایه بررسی سیالات درگیر، دمای تشکیل کانسار گوشفیل بین 223 تا 302 درجه سانتیگراد بوده و از محلولی شامل نمک های cacl2 و nacl با درجه شوری بین 9.5 تا 16.7 درصد به وجود آمده است. نوع سنگ میزبان، چینه کران و دیرزاد بودن کامل کانسار و کنترل کانی سازی توسط گسل های پس از رسوبگذاری، بافت، نوع کانه ها و باطله های همراه و عدم وجود فعالیت های آذرین در منطقه نشان می دهد که کانسار گوشفیل شباهت زیادی با ذخایر نوع دره می سی سی پی (mvt) دارد؛ اما دمای محلول کانه دار نسبت به ذخایر معمولی دنیا بالاتر است.