فراتحلیل فازی برای بررسی نقش خودتنظیمی یادگیری در پیشرفت تحصیلی فراگیرندگان

پژوهش حاضر با هدف بهره گیری از یکی از شیوه های مرور نظامند، تحت عنوان «فراتحلیل»، به تحلیل و ترکیب نتایج پژوهش های انجام شده طی سالهای 1394تا l1388در کشور ایران، در زمینه نقش خودتنظیمی در پیشرفت تحصیلی فراگیرندگان انجام شده است. پژوهش های مربوط به بررسی رابطۀ lrm; خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی بیشتر در قالب مدل های کلاسیک آماری انجام گرفته است؛ درحالی که متغیرهای یاد شده ذاتاً فازی و رابطۀ بین آنها نیز یک رابطۀ فازی است، و از این رو مناسب است که از رویکرد فازی (فراتحلیل فازی) برای تحلیل داده ها استفاده نمود. بدین منظور، تعداد 50 پژوهش انجام شده در زمینه نقش خودتنظیمی در پیشرفت تحصیلی، گردآوری و از میان آنها تعداد 31 پژوهش که قابلیّت بررسی داشت، برای فراتحلیل انتخاب شد. نتایج پژوهش حاضر با بهره گیری از روش ترکیب اندازه اثر با رویکرد فازی نشان داد که متغیر خودتنظیمی به تنهایی حدوداً به اندازه 4 الی 17 درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی فراگیرندگان را تبیین می کند. از یافته های این پژوهش می توان در طرح ریزی برنامه های آموزش فراگیرندگان و غنی سازی خودتنظیمی و یادگیری موثر آنها استفاده کرد.