رویکردهای ابتکاری در رگرسیون فازی

در موضوع رگرسیون فازی (به سخن دقیق تر: رگرسیون در محیط فازی) دو رویکرد اصلی وجود دارد: رویکرد مبتنی بر کمترین مجموع فاصله ها (شامل دو شیوۀ کلی: کمترین مجموع مربعات و کمترین مجموع انحرافات) و رویکرد امکانی (رویکرد کمترین ابهام کُل تحت برخی قیود). در کنار این دو رویکرد اصلی، روش های ابتکاری متعددی در موضوع رگرسیون فازی پیشنهاد شده اند. برخی از این روش ها بر پایۀ ترکیب دو رویکرد بالا هستند. برخی از روش های ابتکاری بر اساس الگوریتم های محاسباتی خاص هستند. برخی دیگر، از سیستم های استنتاج فازی استفاده می کنند. برخی روش ها نیز بر اساس خوشه بندی است. به کارگیری شبکه های عصبی مصنوعی، الگوریتم های تکاملی و یا شیوه های ناپارامتری از دیگر رویکردهای مورد استفاده است. در این مقاله، ضمن اشاره به تاریخچه و مبانی دو رویکرد کلاسیک به رگرسیون فازی (رویکرد کمترین مجموع فاصله ها و رویکرد امکانی)، برخی روش های ابتکاری در رگرسیون فازی، معرفی و بررسی کوتاه می شوند. نیز، ده ملاک (معیار) برای ارزیابی مدل های رگرسیون فازی مطرح می گردد که طبق آنها بتوان روش ها و مدل های مختلف را ارزیابی و مقایسه نمود.