پاسخ های فیزیولوژیکی دانه رست های کنجد به پلی اتیلن گلیکول 6000

تحمل به تنش آبی تقریباً در تمام گونه ها یا ارقام گیاهی مشاهده می شود، ولی میزان این تحمل از گونه به گونه یا رقم به رقم متفاوت است. کنجد (sesamum indicum l.) یک گیاه زراعی روغنی مهم است. هدف این پژوهش بررسی اثرات اکسیداتیو و پاسخ های آنتی اکسیدانی در دو رقم کنجد (sesamum indicum l.) داراب 14 و یکتا تحت تاثیر سطوح مختلف پلی اتیلن گلیکول 6000 بوده است. تیمارهای پلی اتیلن گلیکول شامل پتانسیل های اسمزی معادل 0، 3/0، 6/0 و 9/0 مگاپاسکال بود. نتایج نشان داد که با افزایش پتانسیل اسمزی، جوانه زنی بذر، طول دانه رست ها، وزن تر و خشک، محتوای نسبی آب، و پروتئین کاهش، ولی محتوای هیدروژن پراکسید، مالون دی آلدهید و پرولین افزایش می یابد. همچنین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان شامل سوپراکسیددیسموتاز، پراکسیداز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز دانه رست های هر دو رقم با افزایش کمبود آب افزایش یافت. بر اساس این پژوهش، دانه رست های رقم یکتا از رقم داراب 14 نسبت به کمبود آب بردبارتر می باشند.