جداسازی و شناسایی فتوتروف‌های عامل فرسودگی زیستی پاسارگاد

پاسارگاد مجموعه ای از سازه‌های باستانی باقی مانده از حکومت هخامنشی است که در استان فارس واقع شده است. آرامگاه کوروش بزرگ، که از سنگ‌های آهکی ساخته شده است در قسمت جنوبی این منطقه قرار گرفته است. سنگ‌های این ساختمان مانند هر سنگ دیگری، متاثر از عوامل فیزیکوشیمیایی و بیولوژیکی است. فرسودگی زیستی مواد فرآیندی برگشت ناپذیر است که طی آن مواد، تحت تاثیر ماکروارگانیسم ها و میکروارگانیسم ها قرار گرفته و باعث آسیب ها و هزینه‌های کلان اقتصادی می شود. تقریباً تمام انواع میکروارگانیسم‌های محیطی بر سطوح خارجی بناهای تاریخی حضور دارند و میکروارگانیسم‌های فتوتروف شرایط مناسب برای رشد دیگر ارگانیسم‌ها را فراهم می‌کنند. اثرات این دسته از ارگانیسم‌ها به ویژه در فرسودگی‌های زیستی اهمیت دارد. بنابراین، مطالعه حاضر به منظور جداسازی و شناسایی میکروارگانیسم_های موثر در فرسودگی انجام شد. از محیط‌های کشت 11bg-، mkm و bbm برای جداسازی فتوتروف‌ها استفاده گردید. استریومیکروسکوپ و میکروسکوپ الکترونی نگاره برای بررسی ساختار بیوفیلم ها و آسیب‌های بستر، مورد استفاده قرار گرفت. در طی این مطالعه، گونه‌های مختلفی از میکروارگانیسم‌ها، از جمله جلبک‌ها و سیانوباکتری ها جدا شد. بسیاری از این گونه‌های میکروبی از داخل آرامگاه که شرایط مناسب‌تری برای رشد فتوتروف‌ها داشت جدا گردید. مشاهدات استریومیکروسکوپ و تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان داد که میکروارگانیسم‌ها درون حفرات سنگی که شدت نور مناسب را برای فتوتروف‌ها تامین می‌کند بهتر مستقر شده بودند. در این مطالعه، بیشترین نوع جلبک‌های جداشده متعلق به جنس‌های trebouxia،chlorococcum وtrentepohlia بودند. از میان سیانوباکتری‌ها، جنس‌های chroococcus، oscillatoria، microcystis، aphanothece و lyngbya باکتری‌های غالب بودند. اولین قدم در حذف و یا کنترل رشد میکروارگانیسم‌های مخرب تشخیص آنهاست. برای پیدا کردن بهترین روش تمیز کردن سطوح سنگ ها باید آزمایش‌های بیشتری انجام شود تا مناسب‌ترین روش برای حذف میکروارگانیسم‌های جدا شده انتخاب گردد.