جذب زیستی فلز نیکل از محلول آبی به وسیله باکتری pseudomonas

فلزات سنگین به دلیل پایداری بالا در محیط و حضور مقادیربالایی از آنهادر پساب کارخانجات از مهمترین آلاینده های زیست محیطی به شمار می روند. بنابراین تصفیه پساب کارخانجات قبل ازاستفاده مجدد از آن ها ضروری می باشد. فلزات سنگین حتی در مقادیر بسیار کم اثرات نامطلوبی در محیط ایجاد می کنند.تیمار زیستی که توسط موادزیست شناختی مانند قارچ،مخمر،باکتری وجلبک انجام می شود به دلیل داشتن مکانیزمهای جذب،کمپلکس با سطح سلول، تعویض یونی و رسوب و مزایایی از قبیل مقرون به صرفه بودن، پایین بودن حجم لجن بیولوژیکی و شیمیایی دفعی، راندمان بالا، قابلیت احیا مواد زیستی و بازیافت فلزات سنگین بیش از سایر روش ها مورد توجه قرار می گیرد. دراین تحقیق از باکتری سودوموناس pseudomonas sp. که از اطراف شهرک صنعتی ایلام جدا شده ،به عنوان جاذب زیستی برای جذب فلز سمی نیکل در راکتور استفاده شده است. بیشینه جذب نیکل بوسیله سودوموناس، اثر مدت زمان تماس، اثر ph محلول فلزی و تکرارپذیری مورد مطالعه قرار گرفته است. داده های ایزوترم جذب از معادله لانگموییر پیروی کرده است،بیشینه میزان جذب در حدود 44/6 میلی گرم بر گرم وزن خشک توده سلولی می باشد.زمان تعادل در حدود 5 دقیقه بوده است. اتیلن دیامین تترااستیک اسید بهترین عامل جداکننده فلز از باکتری شناخته شده است. در نهایت در این تحقیق مشخص شد که سودوموناس به-عنوان جاذب زیستی مناسبی برای نیکل می باشد.