ارزیابی تحمل به خشکی نهال های دو گونه بلوط ایرانی و وی‌ول با استفاده از پارامتر‌های مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و جذب عناصر

خشکی از جمله تنش های محیطی مهم است که بر رشد و نموگیاهان اثر منفی می گذارد. از آن جایی که جنگل های زاگرسبا اقلیم مدیترانه ای جز جنگل های خشکی گرا هستند، به اینمنظور تاثیر تنش خشکی بر روی صفات رویشی و فیزیولوژیک جذب عناصر در دو گونه ی بلوط ایرانی یا برودار (quercus brantii) و ویول (quercus libani) بررسی شد. برای انجام این آزمایش، تیمار رژیم آبی در 4 سطح کنترل و تنش خشکی با ظرفیت مزرعه ای 100 (کنترل)، 70 (تنش ملایم)، 50 (تنش متوسط)و 30 (تنش شدید) درصد اعمال شد. سپس پارامترهای رویشی ومورفولوژیکی از قبیل وزن تر و خشک ریشه، ساقه و برگ، طولریشه، طول ساقه، نسبت ریشه به ساقه و تعداد برگ و نیزفیزیولوژیکی مانند نرخ نشت الکترولیت، عملکرد فتوسیستم iiو محتوای نسبی آب و نیز جذب عناصر سدیم، پتاسیم و فسفردر نهال ها اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که تنشخشکی تاثیرات منفی بر پارامتر های رویشی، مورفولوژیکی وفیزیولوژیکی در دو گونه بلوط مورد نظر داشت، به طوری که اکثر پارامترهای رویشی و فیزیولوژیکی کاهش یافت، اما نرخنشت الکترولیت اندام ها افزایش یافت. نتایج جذب عنصر نیزنشان داد که تنش خشکی باعث افزایش میزان پتاسیم در ریشه وساقه گردید. نتایج نشان داد که میزان شاخص تحمل نیز در گونهبلوط ایرانی در تمام پارامتر های مورد مطالعه به جز وزن تر وخشک برگ بیشتر از گونه ویول می باشد. به طور کلی نتایجاین تحقیق نشان داد که گونه بلوط ایرانی نسبت به گونه ویولبا جذب سدیم کمتر برگ و در نتیجه نسبت سدیم به پتاسیمکمتر و نیز کاهش تعداد برگ توانست مقاومت بهتری را نسبتبه تنش خشکی از خود نشان دهد.