مروری بر نگهدارنده های پر انرژی

طراحی سیستم سلاحهای نوین و موشکهایی با تکنولوژی بالا مستلزم دستیابی به مواد پر انرژی و پیشران هایی با کارایی بالا می باشد. یکی از اجزا پیشران ها، نگهدارنده ها می باشند. نگهدارنده ها پلیمرهایی با اتصالات عرضی هستند که اجزا سوخت را بطور یکنواخت در بر می گیرند. از نگهدارنده های مرسوم می توان به پلی بوتادین با گروههای هیدروکسیل انتهایی (htpb) پلی بوتادین با گروه کربوکسی انتهایی(ctpb) و پلی اترهایی با گروه هیدروکسیل انتهایی (hpte) اشاره نمود. برای بالا بردن قابلیت یک پیشران باید انرژی آن را بالا برد. یکی از راههای بالابردن انرژی جایگزین کردن نگهدارنده های دارای گروههای پرانرژی مانند نیترو و آزیدو بجای نگهدارنده های خنثی می باشد. از اینرو در طی سالهای اخیر نگهدارنده های جدید مانند پلیمر گلسییدیل آزید(gap) پلی (3- نیتراتومتیل -3- متیل اکستان) (polynimmo) و پلی گلیسیدیل نیترات (polyglyn) مطرح و معرفی شده اند. از کاربردهای این پلیمرها می توان به استفاده از انها در پیشران های موشکهای تحقیقاتی فضایی اشاره کرد. سایر نگهدارنده های انرژی زا که در این مقاله بررسی می شوند عبارتند از: فلوئوروپلیمرها، پلی وینیل نیتراتها، پلی نیتروآروماتیکها، پلیمرهایی با عامل اپوکسی n و n پیریم - پیوند دار و پلی بوتادین های نیتراته با گروه های هیدروکسیل انتهایی مانند nhtpb در این مقاله روش تهیه منومرها، فرآیند پلیمریزاسیون بررسی خواص نگهدارنده و در برخی موارد کاربردآنها مورد بررسی قرارمی گیرد.