تربیت دینی و تاثیر آن بر اقتصاد مقاومتی

بین آرمان های دینی و اقتصادی در مکتب اسلام تعامل و هماهنگی کاملی وجود دارد، تا جایی که اسلام، اقتصاد را وسیله ای جهت رشد و تعالی انسان می بیند. از این رو، در فرهنگ اقتصادی اسلام، اهتمام به علم و دانش و نوآوری، ترغیب به کار، اهمیت دادن به وجدان کاری، اتقان و انضباط در کار و عمل، پرهیز از اسراف و تبذیر، زهد و قناعت در مصرف، تشویق به بهترین استفاده از نعمت های الهی و تلاش در امر تولید و عدم وابستگی به بیگانگان در کالاهای استراتژیک، زمینه را برای رسیدن به الگوی متناسب با آرمان های اقتصادی اسلام فراهم می آورد.نهادینه سازی چنین فرهنگی از طریق تربیت دینی که زمینه را برای پای بندی به باورهای دینی و به میدان عمل آوردن آنها ایجاد می کند، میسر است. براین اساس، فرض ما در این پژوهش بر این است که بین تربیت دینی و اقتصاد مقاومتی رابطه معناداری وجود دارد، زیرا تربیت دینی در بعد اقتصادی در واقع همان مهارت آموزی و به کارگیری آن در بهره وری بهینه از منابع و ارتقا بهره وری است.according to islam school, religious and economic goals are in a perfect harmony up to that islam views economy as an instrument of the development and superiorityof human being. hence,with attention to the science, knowledge, innovation, encouragement to work, professional conscience, firm and discipline in work and practice, avoiding extravagance and prodigality (over consumption), asceticism and content in consumption, the best usage of god's gifts and efforts in production and not being dependent ant on foreign countriesfor our strategic goods, islam economic cultureprovides a background to achieve a paradigm corresponds with islam economic goals. it is possible to institutionalize such culture through the religious training in order to provide a strong loyalty to the religious beliefs and apply thosebeliefs. according to this, this research maps out to prove that thereis a meaningful relation between religious training and resistive economy. religious training in economic dimension is really just getting expertise and making the best use of sources and increasing productivity.