الزامات متقابل حوزه و حاکمیت

نهاد مبارک حوزه، تداوم جریان رسالت و امامت در راستای استمرار تعلیم و تربیت، نهادینه سازی اندیشه های الهی اسلام و حرکت به سمت اهداف والایی است که در رسالت و امامت طی گردیده و اکنون باید تداوم زمانی یابد، بالنده شود و به دفاعی همه جانبه و روشن گر از خود بپردازد و در برابر هجمه ها همچون سدی پولادین بایستد. بدین سان حوزه ی علمیه، نهادی علمی، تربیتی است که در آن عناصر مومن و هدفدار به پویشی علمی در راستای درک حقایق دینی از درون کتاب و سنت می پردازد. این نهاد مبارک، در برابر حاکمیت دینی، یعنی حاکمیتی الهی و اسلامی که جوهره ی آن را قانون الهی و سنت های پاینده ی دینی تشکیل می دهد، رسالت و وظیفه ای سنگین و بزرگ دارد. با این کلیت، حوزه ی علمیه با حاکمیت اسلامی، رابطه ای تشکیلاتی، ذاتی و ساختاری دارد، زیرا حاکمیت با این وصف، بالیده از اندیشه های اجتهادی حوزه ی علمیه است. در راستای انجام این تکلیف، حوزویان چند رسالت مهم دارند.1 ) فهم اجتهادی و همه جانبه ی دین، به خصوص فهم جستارهای سیاسی و حاکمیتی؛2 ) تبلیغ بایسته و کارامد دین در اجتماع، که در قالب هویت و ساختار حاکمیت نمود می یابد؛3 ) تقویت بنیان های نظری حاکمیت دینی؛4 ) بسترسازی برای پیاده نمودن دین در عرصه ی اجتماع؛5 ) قاعده سازی در فقه سیاسی؛ بدین معنا که قواعد اصلی و بنیادی حاکمیت را، که با توجه به امهات کلی آنها در دین بیان شده، استخراج نماید و طبق زمان قاعده سازی کند و بالاخره قواعد فقه سیاسی را تبیین قاعده مند و روزامد نماید.6 ) نمایاندن توانایی فقه در اداره ی نظام اسلامی که در این راستا باید بهقانون گذاری، کشف قانون، وضع قواعد ناظر و موضوع یابی سیاسی و حکومتی بنماید.