زیارت، میانجی شهر و آرمانشهر تاملی در ظرفیت‌های پیاده‌روی اربعین برای ترسیم آرمانشهر

با فراگیرشدنِ پیاده‌رویِ زیارتی اربعین در کشور عراق، تحلیل‌های مختلف از این پدیدۀ کلان اجتماعی ارائه شده است. یکی از این منظرهای تحلیلی، توجه به نقش این پدیده به افق‌های آرمانشهری است. در این مقاله با بررسی نسبت شهر و آرمانشهر، در نزد متفکرین یونانی (افلاطون و ارسطو)، مسلمان (فارابی) و مدرن (زیمل)، توضیح داده‌ایم که در نزد نظریات اسلامی دربارۀ نسبت شهر و آرمانشهر، زیارت می‌تواند به‌عنوان میانجی میان فضای عرفی و عادیِ زندگی روزمرۀ شهری و فضای آرمانشهری تعریف شود. در دورۀ مدرن، ایدۀ ترقی که تحت تاثیر بسط علوم طبیعی به تاریخ شکل می‌گیرد، کارکردِ انتقال زندگیِ شهری انسان در جامعه به فضای آرمانشهری را برعهده گرفته بود؛ با این‌حال این ایده محصول تحول در معنای دینی ایدۀ مشیت الهی بوده که در ذیل آن، زیارت کلیسا قرار داشته است. در جمع‌بندیِ مقاله به ظرفیت‌های نگاه آرمانشهری به زیارت اربعین برای حل مسائل جوامع اسلامی اشاره شده است.

pilgrimage, the mediator of the city and utopiaa reflection on the capacities of arbaeen walking to draw utopia

with the spread of the arbaeen pilgrimage in iraq, various analyzes of this macro social phenomenon have been presented. one of these analytical perspectives is paying attention to the role of this phenomenon in utopian horizons. in this article, using the conceptual-historical analysis method, we have explained the relationship between the city and the utopia in the eyes of greek (plato and aristotle), muslim (farabi) and modern (simmel) thinkers with the aim of showing that in islamic theories about the relationship city and utopia, pligrimage can be defined as a mediator between the customary and normal space of everyday urban life and the utopian space. in the greek world, there was an unfillable gap between the city and the utopia. in the modern world, with the removal of christian religious elements, the utopia became a secular utopia. but in al-farabi’s madineh fazaleh with the centralization of the innocent imam in the administration of medina, the distance between the city and the utopian city is closed with the pilgrimage of the imam and it is freed from duality. in the summary and conclusion, references have been made to the capacities of this perspective in the analysis of the arbaeen pilgrimage and solving the problems of the islamic world in the field of urban life.