آسیب‌شناسی تربیت اخلاقی در ایران معاصر

تربیت اخلاقی، به دلیل نقشی‌که در رشد و تعالی افراد و جوامع دارد، از دیرباز تا کنون، مورد توجّه کتب آسمانی، پیامبران و اندیشمندان دینی و غیردینی، بوده‌ است، در اسناد بالادستی نظام آموزش و پرورش ایران نیز، به این مهم توجه شده است، با این‌حال، بررسی میدانی میزان پایبندی افراد جامعۀ ایران به ارزش های اخلاقی، فاصله ای بسیار زیاد، میان رشد اخلاقی افراد جامعه و محتواها و ظرفیت های اخلاقی موجود در منابع دینی و ملی ما را نشان می دهد، از این‌رو، این پژوهش در پی آسیب شناسی تربیت اخلاقی در ایران معاصر و بیان راهکارهای مقابله با این آسیب ها است. روش انجام این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و با مراجعه به منابع مکتوب و مصاحبه با صاحب نظران می باشد، یافته‌های این پژوهش نشان می دهد که آسیب های تربیت اخلاقی در ایران معاصر، در چند محور قابل ارزیابی است: 1. آسیب های فردی؛ 2. آسیب های ناشی از نظام خانواده؛ 3. آسیب های ناشی از نظام آموزشی و تربیتی؛ 4. آسیب‌های ناشی از عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی. بنابراین، راه های مقابله با این آسیب ها نیز در چند محور، ارائه شده است: 1. نقش افراد؛ 2. نقش خانواده ها؛ 3. نقش نهادهای آموزشی، تربیتی و فرهنگی؛ 4. نقش رسانه ها؛ 5. نقش حکومت اسلامی؛ 6. نقش همۀ ‌مسئولان و نهادهای موثر در تربیت اخلاقی.