برآورد و تحلیل بار حوادث شغلی استان قزوین با استفاده از روش daly در بازه زمانی سال‌های 1390 تا 1392

یکی از ارکان سه‌گانه ی «توسعه پایدار»، به زمینه‌های اجتماعی مربوط می‌شود که در آن، مسیولیت اجتماعی را در سطوح مختلف از برنامه‌ریزی تا اجرا به شکلی شفاف و دقیق، در بر می‌گیرد. با چنین نگرشی، حوادث ناشی از کار که سومین علت مرگ و میر در جهان محسوب می‌شوند، مستلزم تحلیلی علمی ‌از منظر مسیولیت اجتماعی کارفرمایان و متولیان رسیدگی به وضعیت نیروی کار شاغل در جامعه خواهد بود. این درحالی است که حوادث کار را به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد خطرات بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی در جوامع صنعتی و در حال توسعه معرفی کرده‌اند. هدف پژوهش حاض، محاسبه سال‌های از دست رفته به علت حوادث شغلی در بین کارگران استان قزوین در بازه زمانی سال‌های 1390 تا 1392 است که می‌تواند چشم‌اندازهای برنامه‌‌ریزی برای بهبود شرایط کار و ارتقای سطح ایمنی کارکنان را در بنگاه‌های تولیدی دراختیار گذارد. این پژوهش به صورت یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی بر مبنای داده های ثبت شده حوادث شغلی در استان قزوین انجام پذیرفته است. جامعه آماری مورد بررسی، تمامی موارد حوادث شغلی ثبت شده در سازمان تامین اجتماعی و اداره کار در طی سال های 1390 تا 1392 بوده است. در این پژوهش با استفاده از روش سازمان بهداشت جهانی، محاسبات مربوط در دو حالت در نظر گرفتن ارزش های اجتماعی و بدون در نظر گرفتن آن به عمل آمده اند. یافته ها نشان داد که بیشترین بار حوادث شغلی در مردان سنین 25 تا 29 سالگی، برای جمجمه و مربوط به حوادث سقوط و لغزیدن، به علت عدم نظارت بر کارگاه توسط کارفرما و در فعالیت های ساخت و ساز و بیشترین بار حوادث مربوط به حوادث منجر به فوت بوده است. بر طبق نتایج، بار حوادث شغلی استان قزوین در طی سه سال بررسی، به میزان 33.6 درصد افزایش داشته است. همچنین توزیع فراوانی و بار حوادث شغلی از زوایای مختلفی چون گروه سنی، جنس، علت حادثه، نوع حادثه و فعالیت صنایع با دیگر مطالعات انجام شده در کشور و جهان هم خوانی دارد.