تحلیلی بر روش های سنجش آسیب پذیری در محیط زیست ساحلی

این تحقیق تلاش دارد ضمن انعکاس سوابق و رویه های نوین تعیین آسیب پذیری و تنش هایی که منجر به ایجاد آسیب پذیری در محیط های طبیعی و بویژه مناطق ساحلی می شوند، مناسب ترین رویکرد را برای تصمیم گیری مدیریتی مناطق ساحلی پیشنهاد نماید. این مطالعه با تحلیل 49 تحقیق در خصوص تعیین میزان آسیب پذیری (70% مربوط به مناطق ساحلی)، 69 تحقیق در ارتباط با بررسی تنش ها حدود (70% ساحلی) و 10 تحقیق در ارتباط با بررسی منابع و مناطق حساس ساحلی به انجام رسید. این بررسی نشان داد در میان روش های مختلف تعیین آسیب پذیری پرکاربردترین روش، روش cvi است، در محاسبه این روش هم متغیرها و هم تنش ها دخیل هستند. از میان تنش ها بالا آمدن سطح آب دریا و تغییرات تراز آب بیش از سایر تنش ها در پژوهش های صورت گرفته مورد استفاده قرار گرفته است، اما برخی تنش های دیگر مانند باران های نامنظم و کمیاب، سدسازی و برخی تنش های دیگر فقط در یک پژوهش مورد استفاده قرارگرفته اند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت تنش هایی که بیش تر مورد استفاده قرار گرفته اند اهمیت بیش تری برای محاسبه آسیب پذیری دارند. همچنین در بین منابع حساسیت در قسمت اکولوژیک معیار بکر بودن (طبیعی بودن) و در قسمت غیراکولوژیک معیار اقتصادی (زیر معیار وابستگی اقتصادی و منافع) بیش ترین درصد فراوانی را داراست، بنابراین این منابع حساسیت که در پژوهش مختلف بیش تر مورد استفاده قرار گرفته اند برای محاسبه حساسیت، اهمیت فراوان تری دارند.