مطالعه ضریب پخشی پیچک‌های میان مقیاس در خلیج فارس

زمینه و هدف: پیچک‌های میان مقیاس نه تنها به جهت دینامیکی اهمیت دارند، بلکه از نظر اقلیم شناسی، برهمکنش هوادریا و محیط زیست نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. از آنجاکه خلیج فارس به دلیل وجود میدان های نفتی در معرض آلودگی های نفتی می باشد، تجزیه و تحلیل نقش عواملی مانند پیچک های میان مقیاس در انتشار آلودگی در خلیج فارس بسیار مهم است.روش بررسی: در این تحقیق از داده های ارتفاع سطح دریا مربوط به سری داده های آنالیز شده مرجعaviso  (سال های 2010 تا 2014) استفاده شد و پیچک‌های میان مقیاس براساس روشی مبتنی بر ارتفاع سطح دریا مورد شناسایی و ردیابی قرار گرفتند و نقشه‌های مربوطه رسم شد. این روش موثرتر از دیگر روش‌های رایج ردیابی پیچک‌ها می‌باشد.یافته ها: با مطالعه  محل شکل گیری پیچک ها، ضریب پخش پیچکی نیز محاسبه گردید و نتایج حاصل از مقادیر محاسبه شده نشان داد که پیچک‌های ایجاد شده در فصل بهار دارای پهنه‌ای بزرگ و سرعت بالا می‌باشند اما پیچک‌های متولد شده در فصل زمستان دارای پهنه‌ای کوچک و سرعتی کم هستند.بحث و نتیجه گیری: پیچک های واقع در شمال و جنوب خلیج فارس به ترتیب به سمت غرب و شرق خلیج فارس حرکت کرده و این مهم منطبق بر نتایج دیگر پژوهش ها است. محدوده بیشترین فعالیت پیچک ها در بخش های ورودی خلیج فارس از سمت تنگه هرمز و متمایل به سواحل ایران و همچنین شمال غربی خلیج فارس می باشد و در فصل های تابستان و زمستان بیشترین تعداد پیچک و فصل های بهار و پاییز کمترین تعداد پیچک حضور دارند.

The Study of the Diffusion Coefficient of Meso-Scale Eddies in the Persian Gulf

Background and objectives: Mesoscale eddies are not only dynamically important, but also climatologically, environmentally, as well as in terms of airsea interaction are of special importance. Due to the existence of oil and gas fields, the Persian Gulf is exposed to oil pollution, analyzing the role of factors such as mesoscale eddies in the spread of pollution in the Persian Gulf is very important.Methods: In this study, sea level data related to the analyzed Aviso reference data series (20102014) were used and mesoscale eddies were identified and tracked using a method based on sea level, and the relevant maps were drawn. This method is more effective than other common methods of tracking eddies.Findings: By studying the location of formation of eddies, eddy distribution coefficient was also calculated and the results indicated that eddies created in spring have a larger scale and higher speed, while eddies created in winter have a smaller scale and lower speed.Discussion and Conclusion: The eddies located in the north and south of the Persian Gulf have moved to the west and east of the Persian Gulf, respectively, which is consistent with the results of other studies. The range of the most eddy activity in the entrance parts of the Persian Gulf is from the Strait of Hormuz and inclined to the coast of Iran as well as northwest of the Persian Gulf. The maximum number of eddies is observed in summer and winter and the least number of eddies is observed in spring and autumn.