اثر نوع تمرین بر نشانگران آپوپتوز هپاتوسیتی در رت‌های تغذیه شده با غذای پرچرب

مقدمه: اثرات ضد التهابی و ضد آپوپتوتیک فعالیت بدنی مشخص شده است و اثربخشی آن وابسته به شدت، مدت و نوع می باشد. چون چاقی به عنوان التهاب خفیف مزمن در نظر گرفته می شود، منطقی است آسیب های دژنراتیو بافتی به ویژه در کبد به عنوان مرکز متابولیسم رخ دهد. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر دو نوع تمرین هوازی (استقامتی و تناوبی شدید) بر نشانگران آپوپتوز هپاتوسیتی در رت های تغذیه شده با غذای پرچرب بود.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی تجربی، 28 سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل نرمال، کنترل غذای پرچرب، غذای پرچربتمرین استقامتی، غذای پرچربتمرین شدید تناوبی قرار گرفتند. در مرحله اول به مدت 13 هفته آزمودنی ها غذای پرچرب دریافت نمودند. پس از آن به مدت 12 هفته، هفته ای 5 جلسه به تمرین پرداختند. در پایان دوره، پس از بیهوشی بافت کبد جهت سنجش بیان ژن های مسیر آپوپتوز برداشته شد.یافته ها: تمرین با شدت بالا موجب افزایش معنی دار بیان ژن bax شد (0.01=p)، در حالی که اثر معنی داری بر بیان ژن bcl-2 نداشت (0.06=p). تمرین شدید تناوبی در مقایسه با تمرین استقامتی با شدت متوسط موجب افزایش در نسبت 2-bax/bcl شد. الگوی تغییرات caspase9 نیز مشابه تغییرات نسبت bax/bcl-2 بود.بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد، اثر فعالیت بدنی بر مسیر آپوپتوز هپاتوسیتی وابسته به نوع و شدت آن می باشد. لذا توصیه می گردد از تمرینات استقامتی با شدت متوسط برای حفاظت کبد از آسیب های ناشی از تغذیه با غذای پرچرب استفاده شود.