اثر محافظتی کوارستین بر روی ناهنجاری های اسکلتی ناشی از دیابت تجربی در جنین موش صحرایی

مقدمه: دیابت مادری می تواند ناهنجاری های تکاملی از جمله ناهنجاری های صورت و کام را ایجاد کند و این اثرات ناهنجاری زایی با مصرف داروهای آنتی اکسیدان کاهش می یابد. در این مطالعه اثر پیشگیری کننده کوارستین در وقوع ناهنجاری های جنینی ناشی از دیابت ارزیابی شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 24 سر موش صحرایی ماده ویستار در 4 گروه استفاده شد. پس از تزریق داخل وریدی 50 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین به دو گروه و تایید دیابتی شدن، موش های همه گروه ها جفت گیری داده شدند. یک گروه دیابتی و یک گروه غیر دیابتی از موش ها، کوارستین را در روزهای صفر، 7، 14 و 20 آبستنی 75 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و گروه های دیگر سرم فیزیولوژی را به صورت خوراکی دریافت کردند. جنین ها در روز بیستم آبستنی جمع آوری شدند و بعد از تعیین طول و وزن و رنگ آمیزی، ناهنجاری های اسکلتی با استریو میکروسکوپ بررسی شد.یافته ها: درصد شکاف کام، دنده مواج و چسبیدن دنده در گروه کنترل دیابتی 09/38، 76/4 و 28/14 درصد بود ولی به وسیله کوارستین به ترتیب 12/16، صفر و صفر درصد کاهش یافت. همچنین کوارستین ناهنجاری های جناغ و دنده ها را کاهش داد.بحث و نتیجه گیری: کوارستین به عنوان یک ماده آنتی اکسیدان می تواند ناهنجاری های ناشی از دیابت شیرین را کاهش دهد.