اثربخشی مداخله دلبستگی محور با روش پسخوراند ویدیویی بر کاهش بازنمایی های منفی و اضطراب جدایی کودکان

مقدمه: با توجه به اهمیت دلبستگی در پدیدآیی اضطراب جدایی، هدف این مطالعه بررسی اثربخشی مداخله دلبستگی محور با روش پسخوراند ویدیویی بر کاهش بازنمایی های منفی و مشکلات اضطراب جدایی در کودکان پیش دبستانی بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها به نظر می رسد مداخله دلبستگی محور موجب افزایش حساسیت مادرانه و این تغییر همراه با کاهش بازنمایی های منفی کودک به واسطه تعاملات ترمیم کننده، توانسته اضطراب جدایی کودکان را کاهش دهد. یافته ها: یافته ها نشان دهنده اثر بخشی مداخله دلبستگی محور بر افزایش حساسیت مادرانه، کاهش بازنمایی های منفی کودک و همچنین علائم اضطراب جدایی در کودکان گروه آزمایش بود. میانگین نمرات گروه آزمایش در مقایسه با گواه در تمام متغیرها به طور معناداری کاهش یافته و این کاهش در پیگیری باقی مانده بود. مواد و روش ها: طرح پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. برای این منظور، 21 زوج مادر و کودک (11 زوج در گروه آزمایش و 10 زوج در گروه گواه) از دو مرکز تخصصی مشاوره کودک بر مبنای معیارهای ورود مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش بین 8 تا 10 جلسه مداخله انفرادی دلبستگی محور و گروه گواه مداخله روابط محور دیگری را به منظور مقایسه اثربخشی دریافت کردند. شرکت کنندگان در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (3 ماه بعد) با استفاده از ابزارهای درجه بندی رفتار مادرانه qsort، مجموعه داستانهای مک آرتور و پرسشنامه علائم مرضی کودکان ارزیابی شدند.

The effectiveness of attachment based intervention using video feedback method on decreasing negative representations and separation anxiety of children

Background: With regard to the importance of attachment in developing separation anxiety, the purpose of this study was to investigate the effectiveness of attachment based intervention via video feedback on decreasing negative representations and separation anxiety problems in preschool children. Materials and Method: The research method was semi experimental with pretestposttest and follow up. For this, 21 motherchild dyads (11 dyads in experimental and 10 dyads in control group) were selected from 2 child counseling centers based on including criteria. The experimental group received 8 to 10 individual attachment based intervention sessions and the control group received the other relation based intervention for comparison of their effectiveness. The participants were assessed using maternal behavior QSORT, MacArthur story stems and child psychopathological symptoms inventory in pretest, posttest and 3 months interval follow up. Results: The findings revealed the effectiveness of attachmentbased intervention on increasing maternal sensitivity, decreasing negative representations of child and also separation anxiety symptoms in children of experimental group. The mean scores of experimental group in comparison to witness group have significantly decreased in all variables. Conclusion: Considering this results, it seems attachmentbased intervention could increas maternal sensitivity and this change with decreasing negative representation of child via recovering interactions have a positive effect on decreasing separation anxiety problems of children.