بررسی اثرات ضد‌‌‌آمیلوئیدوژنیکی و باز کنندگی فیبریل های آمیلوییدی گیاه مریم گلی در شرایط آزمایشگاهی: استراتژی برای کاهش تجمع فیبریل‌های آمیلوئید انسولین در اثر تزریق های مکرر زیرپوستی در بیماران دیابتی

مقدمه: اخیراً تلاش‌های رو به رشد زیادی بر روشن ساختن مکانیسم مولکولی تشکیل آمیلوئید و بررسی ترکیبات موثر برای مهار ساختارهای آمیلوئیدی صورت گرفته است. بررسی فرایند فیبریل‌زایی از طریق القا و مهار آن با استفاده از ترکیبات خاص مانند مشتقات آروماتیک اطلاعات مفیدی در جهت پایدارسازی ساختار پروتئین در اختیار می گذارد. در مطالعه حاضر، اثرات ضد‌‌‌آمیلوئیدوژنیکی و ناپایدارکنندگی مریم گلی در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از انسولین گاوی به عنوان پروتئین الگو بررسی شد.مواد و روش‌ها: برای القای فیبریل‌زایی، انسولین پانکراس گاوی به مدت 10 روز در بافر گلایسین 50 میلی‌مولار با 2.2=ph در دمای 57 درجه سانتی‌گراد انکوبه شد. ایجاد آمیلوئید با استفاده از روش‌های اسپکتروسکوپی جذب cr، فلورسانس ans، tht و میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (fesem) بررسی شد. سپس تاثیر غلظت‌های مختلف عصاره‌ مریم گلی (نسبت های 0.1، 1 و 5 عصاره تام به 1 پروتئین) روی مهار فیبریلاسیون و ناپایدارکردن فیبریل‌های از پیش شکل گرفته انسولینی بررسی شد.یافته ها: نتایج حاکی از کاهش قابل توجه تجمعات فیبریل‌های آمیلوئیدی در نمونه‌های انکوبه شده با دارو نسبت به نمونه شاهد بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که عصاره مریم گلی در همه غلظت ها به ویژه در نسبت 1:1 دارو به پروتئین، دارای اثر مهاری قوی بر فرآیند فیبریلاسیون و دفیبریلاسیون پروتئین انسولین است.بحث و نتیجه گیری:نتایج نشان داد که با تخلیص و جداسازی ترکیبات موثره گیاه مریم گلی و اثر آن بر فیبریل‌های آمیلوئیدی، احتمالاً می‌توان از این گیاه برای درمان بیماری‌های آمیلوئیدی استفاده کرد.

Anti-amyloidogenic and disaggregating effects of Salvia officinalis in vitro: a strategy to reduce the insulin amyloid fibrils due to repeated subcutaneous injections in diabetic patients

Background: Recently, there has been growing efforts to elucidate the molecular mechanism of amyloid formation and investigating effective compounds for inhibiting of amyloid structures. Investigation of the fibrillation process through its induction and inhibition using specific compounds such as aromatic derivatives provide useful information for stabilizing the protein structure. In the present study, the in vitro antiamyloidogenic and destabilizing effects of Salvia officinalis were investigated using bovine insulin as a model protein.Materials and Methods: To induce fibrillation, the bovine pancreatic insulin was incubated for 10 days in 50 mM glycine buffer at pH = 2.2 at 57 ° C. Amyloid formation was examined using CR absorption spectroscopy, ANS and THT fluorescence and Fieldemission Scanning Electron Microscope (FESEM) methods. Then, the effect of different concentrations of Salvia officinalis extract (ratios of 0.1, 1, and 5 extracts to 1 protein) on inhibition of fibrillation and destabilization of preformed insulin fibrils was investigated.Results: Results indicated a significant decrease in the accumulation of amyloid fibrils in drugincubated samples compared to control. It also found that Salvia officinalis extract in all concentrations, especially in the 1: 1 ratio of drug to protein, has a strong inhibitory effect on fibrillation and defibrillation of insulin protein.Conclusion: The results of this study showed that by purification and isolation of effective compounds of Salvia officinalis and its effect on amyloid fibrils, this plant could probably be used to treat amyloid diseases.