بررسی غلظت سرمی آلبومین و اسید اوریک به عنوان بیومارکر در بیماران مبتلا به پارکینسون

مقدمه: بیماری پارکینسون (parkinson rsquo;s disease) یک اختلال عصبی است که در آن نورون های تولید کننده دوپامین از بین می روند. این بیماری با کهن سالی ارتباط دارد. هدف ما در این مطالعه اندازه گیری غلظت سرمی آلبومین و اسید اوریک به عنوان بیومارکر برای تشخیص بیماری پارکینسون بود.مواد و روش ها: در این مطالعه موردشاهدی، ما 40 بیمار مبتلا به پارکینسون و 40 فرد سالم را وارد مطالعه کردیم. خونگیری (5 میلی لیتر) از هردو گروه انجام گردید و سرم جداسازی شد. غلظت سرمی آلبومین و اسید اوریک اندازه گیری شد و آنالیز داده ها با نرم افزار spss.16 و رسم شکل ها با graphpad prism انجام شد.یافته ها: نتایج ما نشان داد که غلظت سرمی آلبومین در گروه کنترل 2.51 ±5.69 گرم بر دسی لیتر در مقایسه با گروه بیمار 1.60 ±4.12 گرم بر دسی لیتر بطور معنی داری بالاتر بود p<0.001. از طرف دیگر غلظت سرمی اسید اوریک در گروه کنترل 1.28 ±5.18 میلی گرم بر دسی لیتردر مقایسه با گروه بیمار 1.34 ±5.01 میلی گرم بر دسی لیتر از لحاظ آماری معنی دار نبود (0.56 =p). برای ارزیابی ارزش تشخیصی بیومارکرها در بیماری پارکینسون از آنالیز منحنی roc (receiver operating characteristic) استفاده شد. نشان داده شد که آلبومین با سطح زیر نمودار 0.85، حساسیت 60 درصد و اختصاصیت 97 درصد توانایی بالایی برای جداسازی افراد بیمار از سالم را دارد.بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که غلظت سرمی آلبومین در بیماران مبتلا به پارکینسون پایین تر از افراد سالم هست و شاید در آینده بتوان از آن به عنوان یک معیار تشخیصی استفاده کرد.